ابابیل: تفاوت میان نسخه‌ها

ابابیل (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۴ فوریهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۰:۳۱

۳۱ بایت حذف‌شده ، ‏۴ فوریهٔ ۲۰۱۷

ویراست صوری و حذف چند کلمه

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>Movahhed

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''ابابیل''' به معنای دسته دسته، در اصطلاح قرآنی ویژگی پرندگانی است که [[اصحاب فیل]] را سنگباران کردند. درباره نوع، شکل و ویژگی‌های این پرندگان اختلاف است. آن‌ها با منقار و چنگال‌های خود سنگریزه‌هایی حمل کردند و بر سپاهیان [[ابرهه]] زدند. قرآن از این سنگریزه‌ها به [[سجیل]] تعبیر کرده است.
+'''ابابیل''' در اصطلاح قرآنی ویژگی پرندگانی است که [[اصحاب فیل]] را سنگباران کردند. درباره نوع، شکل و ویژگی‌های این پرندگان اختلاف است. آن‌ها با منقار و چنگال‌های خود سنگریزه‌هایی حمل کردند و بر سپاهیان [[ابرهه]] زدند. قرآن از این سنگریزه‌ها به [[سجیل]] تعبیر کرده است.
 == در قرآن==
@@ خط ۱۱: / خط ۱۱: @@
 == سنگباران کردن سپاه ابرهه==
 {{اصلی|اصحاب فیل}}
-هنگامی که سپاهیان ابرهه خواستند [[کعبه]] را تخریب کنند، پرندگانی ظاهر شدند که سنگریزه‌هایی با خود داشتند. [[قرآن]] از این سنگریزه‌ها به [[سجیل|سِجّیل]] تعبیر کرده است.<ref>سوره فیل، آیه۴.</ref> گفته شده این پرندگان از دریا برخاسته بودند<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۳۳۷؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۳۰، ص۱۹۳.</ref> و هر یک از آن‌ها سنگی با منقار و دو سنگ با چنگال‌های خود حمل می‌کرد.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۸۴؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۳۰، ص۱۹۳.</ref> همچنین گفته شده سنگ‌ریزه‌ها بزرگتر از عدس و کوچکتر از نخود بود.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۳۰، ص۱۹۳. </ref> و بر هر سنگی نام یکی از اصحاب فیل نوشته شده بود<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۲۰، ص۴۱۰.</ref> آن‌ها هر سنگی را می‌انداختند، به هدف می‌خورد و بدن یکی از اصحاب فیل را سوراخ می‌کرد و از طرف دیگر آن بیرون می‌آمد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۹ق، ج۵، ص۵۴۲؛‌ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۲۰، ص۴۱۰.</ref>
+هنگامی که سپاهیان ابرهه خواستند [[کعبه]] را تخریب کنند، پرندگانی ظاهر شدند که سنگریزه‌هایی با خود داشتند؛ [[قرآن]] از این سنگریزه‌ها به [[سجیل|سِجّیل]] تعبیر کرده است.<ref>سوره فیل، آیه۴.</ref> گفته شده این پرندگان از دریا برخاسته بودند<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۳۳۷؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۳۰، ص۱۹۳.</ref> و هر یک از آن‌ها سنگی با منقار و دو سنگ با چنگال‌های خود حمل می‌کرد.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۸۴؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۳۰، ص۱۹۳.</ref> همچنین گفته شده سنگ‌ریزه‌ها بزرگتر از عدس و کوچکتر از نخود بود<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۳۰، ص۱۹۳. </ref> و بر هر سنگی نام یکی از اصحاب فیل نوشته شده بود.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۲۰، ص۴۱۰.</ref> آن‌ها هر سنگی را می‌انداختند، به هدف می‌خورد و بدن یکی از اصحاب فیل را سوراخ می‌کرد و از طرف دیگر آن بیرون می‌آمد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۹ق، ج۵، ص۵۴۲؛‌ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۲۰، ص۴۱۰.</ref>
 بنا بر نقلی که طبری آورده، سنگ‌ها به هر کس که اصابت می‌کرد، موجب می‌شد تا بدن او به خارش افتد. او همچنین گفته نخستین‌بار در همان سال آبله و حصبه در عرب پدیدار شد.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۳۰، ص۱۹۳.</ref> برخی شرق‌شناسان نیز دلیل شکست سپاه ابرهه را بیماری ساری عنوان کرده‌اند.<ref> کارادووو، ۱۹۲۳م، III، ص۳۹۸؛ بلاشر، ۱۹۴۹م، I، ص۱۱۵.</ref> این دیدگاه از سوی برخی پژوهشگران رد شده است.<ref>آذرتاش، ابابیل، ج۲، ص۲۹۸-۲۹۹.</ref>
@@ خط ۲۴: / خط ۲۴: @@
 * طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، دفتر انتشارات اسلامی، قم، ۱۴۱۷ق.
 * طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، تهران، ۱۳۷۹ق.
-* طبری، محمد، جامع البیان فی تفسیر القرآن، دارالمعرفة، بیروت، ۱۴۱۲ق.
+* طبری، محمد، جامع البیان فی تفسیر القرآن، دار المعرفة، بیروت، ۱۴۱۲ق.
-* فخر رازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۰ق.
+* فخر رازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، دار احیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۰ق.
 *کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تصحیح: علی اکبر غفاری و محمد آخوندی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۴۰۷ق.
-* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، درالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۴ش.
+* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۴ش.
 {{چپ‌چین}}
 * Blach I re, R., Le Coran, Traduction, Paris, 1949.