بیت النور: تفاوت میان نسخه‌ها

بیت النور از جمله قدم‌گاه‌هایی است که دارای هویت تاریخی قوی است و در اسناد معتبر از جمله کتاب تاریخ قم نوشته حسن بن محمد قمی، تاریخچه آن به سال ۲۰۱ق سال ورود حضرت معصومه(س) به قم باز می‌گردد.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۸، ص۲۹۰.</ref> بیت النور در اصل خانه [[موسی بن خزرج]] از بزرگان و اشراف شهر قم بود که با خبردار شدن از ورود حضرت معصومه(س) از طرف ساوه به قم، به همراه دیگر بزرگان به استقبال رفته حضرت را به این مکان منتقل کرد. حضرت معصومه(س) در این مکان به [[عبادت]] پرداخت و بعد مدت کوتاهی بر اثر بیماری وفات یافت. بعد از وفات حضرت، موسی بن خزرج [[محراب]] حضرت و اطراف آن را [[وقف]] کرد.این مکان در اسناد تاریخی، به نام محراب یا مـعبد فاطمه(س)، بیت النور و بقعه ستیه، نامیده شده که حجره‌ای به ابعاد ۳ در ۳/۵ متر است و با آینه کاری تزیین گردیده شده است.<ref>فیض، گنجینه آثار قم، ١٣٤۹ش، ص ٦۹۹.</ref> معماری و شیوه ساخت بنای محراب، متشکل از نمادهای است که زائر را بـه تـقدس مـکان رهنمون می‌سازد. سقف گنبدوار که در معماری اسلامی، نمادی از آسمان شمرده می‌شود، اسـتفاده از سـنگ و ترکیب آینه، کاشی، نورپردازی درونی اتاق، نقوش تزیینی و... از جمله این مواردند.<ref>خانمحمدی، موذن، «انسان شناسی قدمگاه (مطالعه موردی بیت النور)».</ref>

در سال‌های بعد در اطراف محراب حضرت معصومه(س)، مسجد و مدرسه‌ای به نام «ستیه»{{یادداشت|درباره شهرت مدرسه گفته شده که نویسندگان عصر [[صفویه]] به فاطمه معصومه «''سِتّی فاطمه''» می‌گفتند و به مرور زمان به ستیه شهرت یافته است. ر.ک به: فقیهی، تاریخ مذهبی قم، ۱۳۷۸ش، ص۹۴و۹۵.}} ایجاد شد که هنوز هم با تغییراتی دایر است و از جمله مدارس معروف قم محسوب می‌شود.<ref>عقیقی بخشایشی، مدارس حوزه علمیه قم، ۱۳۶۰ش.</ref>