ذوالجناح: تفاوت میان نسخه‌ها

هنگامی که دشمن از او دور شد و ذوالجناح اطمینان حاصل کرد که او را رها کرده‌اند، بر سر بالین [[ابا عبدالله الحسین|اباعبدالله]] و به دور جسد مطهر بی‌حال امام می‌چرخید و او را بو می‌کرد و می‌بوسید. سپس پیشانی خود را به خون بدن مطهر ابی عبدالله آغشته کرد در حالیکه دست‌های خود را بر زمین می‌کوبید و شیهه سر می‌داد به سوی خیمه‌گاه رفت<ref> بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۲۱</ref>، هنگامی که به خیمه گاه رسید آواز بلند می‌کشید و سر خود را به زمین می‌کوبید، وقتی که اهل بیت امام حسین ذوالجناح را به آن حال دیدند از خیمه‌ها بیرون آمده و گریه‌کنان دور ذوالجناح گرد آمده و دست بر سر و صورت و پای او می‌کشیدند [[ام کلثوم]] دو دست خود را بر بالای سر خویش گذاشت و فریاد می‌زد: '''وامحمداه واجداه وانبیاه'''..<ref>  قمی، منتهی‌الآمال، ج۲، ص۹۱۰</ref><ref> بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۲۱</ref>