آیه بر: تفاوت میان نسخه‌ها

| آیات مرتبط  =

}}

'''آیه بِرّ''' صد و هفتاد و هفتمین آیه [[سوره بقره]] است که در وصف نیکویی و نیکوکاران نازل شده است. بر اساس مضامین این آیه نیکویی شامل [[ایمان]] به [[خدا]]، [[آخرت]]، [[ملائکه]] و [[کتاب‌های آسمانی]]، [[انفاق]]، [[نماز|اقامه نماز]]، پرداخت [[زکات]]، [[وفای به عهد]] و رعایت [[تقوا]] می‌شود. از [[حضرت محمد(ص)]] نقل شده است کسی که به این آیه عمل کند ایمانش کامل خواهد شد. برخی [[شأن نزول]] این آیه را بعد از [[هجرت به مدینه|هجرت از مکه به مدینه]] و برخی بعد از [[تغییر قبله]] دانسته‌اند.  

==شأن نزول آیه==

در شأن نزول این [[آیه]] اختلاف است برخی شأن نزول این آیه را زمان [[هجرت به مدینه|هجرت از مکه به مدینه]] عنوان کرده‌اند<ref name=":0">طبری، جامع‌البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۲،‌ ص۵۵.</ref> و برخی نیز معتقدند که این آیه بعد از [[تغییر قبله]] نازل شده‌ است.<ref>طبرسی، مجمع‌البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص ۴۷۵؛ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، ج۲، ص۹۵.</ref> این دسته از [[مفسران]] عنوان کرده‌اند که بعد از اینکه قبله از [[بیت المقدس]] به [[مکه]] تغییر کرد، مشاجراتی بین مردم به وجود آمد که این آیه ناظر به همین مشاجرات نازل شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱، ص۵۹۷.</ref>