ماجرای فدک: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماجرای فدک'''، از وقایعِ پس از وفات [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] است که در آن، [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]]، [[فدک]] را از [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه(س)]] گرفت. ابوبکر با تکیه بر [[حدیث|حدیثی]] از پیامبر (که گفته شده راوی آن فقط خود ابوبکر است) مدعی شد [[نبوت|انبیا]] ارث نمی‌گذارند؛ اما فاطمه پاسخ داد پیامبر(ص) پیش از وفات، فدک را به او بخشیده و [[امام علی علیه السلام|امام علی(ع)]] و [[ام ایمن|ام‌ایمن]] را شاهد بر این سخنش آورد. بنابر نظر علمای [[شیعه]] و برخی از علمای [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] این بخشیدن هنگامی بود که «[[آیه ذوی القربی]]» نازل شد و به پیامبر دستور می‌داد حق [[ذوی القربی]] را بدهد.

در نقلی آمده است ابوبکر در برگه‌ای ملکیت فاطمه را تأیید کرد؛ اما [[عمر بن خطاب|عمر]] آن برگه را از فاطمه گرفت و پاره کرد. در نقلی دیگر آمده ابوبکر شاهدان فاطمه(س) را نپذیرفت. دختر پیامبر(ص) وقتی دادخواهی خود و همسرش امام علی(ع) را بی‌ثمر دید، به [[مسجد]] رفت و [[خطبه]] خواند. او در این خطبه که به [[خطبه فدکیه]] مشهور است، از [[واقعه سقیفه بنی‌ساعده|غصب خلافت]] گفت و سخن ابوبکر را که پیامبران [[ارث]] نمی‌گذارند، مخالف [[آیه|آیاتی]] از [[قرآن]] خواند و ابوبکر را به دادگاه خداوند در [[معاد|روز رستاخیز]] واگذار کرد. فاطمه(س) پس از این ماجرا سخت از ابوبکر و عمر ناراحت شد و تا زمان شهادت بر آن دو غضبناک باقی ماند.