رساله توضیح‌المسائل: تفاوت میان نسخه‌ها

نگارش رساله‌های عملیه در قرن یازدهم و دوازدهم و سیزدهم قمری زیاد شد. در قرن چهاردهم علمایی مانند [[سید بحرالعلوم]] و [[شیخ انصاری]]، به حاشیه نگاری بر این رساله‌ها اکتفا نموده و خود رساله مستقلی تالیف نکردند.<ref>یزدانی، «مروری بر رساله‌های عملیه (۲)»، ص۲۸۸-۲۸۹.</ref>

===آغاز روان‌نویسی===

پس از درگذشت آیت‌الله بروجردی (۱۳۸۰ق) مراجع تقلید در [[ایران]] و سایر کشورها رساله‌های عملیه خود را مطابق با رساله او تنظیم کرده و در رساله‌های عملیه خود شکل و ساختار آن را پی گرفتند.<ref>جناتی، ادوار فقه، ۱۳۷۴ش، ص۲۷۳.</ref> برخی از علما مانند [[سید محسن حکیم]]،[[سید محمود حسینی شاهرودی|سید محمود شاهرودی]]، شیخ [[منصور دزفولی]] و [[سید محمدهادی حسینی میلانی|سیدهادی میلانی]] نیز بر این کتاب حاشیه نوشتند.<ref> جناتی، ادوار فقه، ۱۳۷۴ش، ص۲۷۳.</ref>