پرش به محتوا

مادر موسی: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۱۲۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۸
اضافه کردن توضیح درباره وحی و همچنین شعر پروین اعتصامی
جز (تغییر مکان ناوبری)
imported>Hasaninasab
(اضافه کردن توضیح درباره وحی و همچنین شعر پروین اعتصامی)
خط ۱: خط ۱:
'''مادر موسی''' در قرآن به عنوان کسی که به وی [[وحی]] شده است، آمده است. اسم مادر موسی در [[قرآن]] نیامده؛ ولی در برخی تفاسیر با عنوان '''یوکابَد'''<ref>مغنیه، التفسیر المبین، بنیاد بعثت، ص۵۰۷.</ref> (به معنای خداوند دارای مجد است<ref>بلاغی، حجة التفاسیر، ۱۳۸۶ق، جلد اول مقدمه، ص۲۵۵.</ref>)، '''یوخاند'''<ref>بلخی، تفسیر مقاتل بن سلیمان، ۱۴۲۳ق، ج۳، ص۲۷.</ref> '''یوخابید'''، '''نخیب''' و '''افاحیه'''<ref>جزائری، قصص الأنبیاء، ۱۳۸۱ش، ص۳۳۰.</ref> ذکر شده است.
'''مادر موسی''' در قرآن به عنوان کسی که به وی [[وحی]] شده است، آمده است. اسم مادر موسی در [[قرآن]] نیامده؛ ولی در برخی تفاسیر با عنوان '''یوکابَد'''<ref>مغنیه، التفسیر المبین، بنیاد بعثت، ص۵۰۷.</ref> (به معنای خداوند دارای مجد است<ref>بلاغی، حجة التفاسیر، ۱۳۸۶ق، جلد اول مقدمه، ص۲۵۵.</ref>)، '''یوخاند'''<ref>بلخی، تفسیر مقاتل بن سلیمان، ۱۴۲۳ق، ج۳، ص۲۷.</ref> '''یوخابید'''، '''نخیب''' و '''افاحیه'''<ref>جزائری، قصص الأنبیاء، ۱۳۸۱ش، ص۳۳۰.</ref> ذکر شده است.


در قرآن بیان شده است که خداوند به مادر موسی وحی کرد که فرزندش [[حضرت موسی|موسی]] را (که شیرخوار بود) به دریا (رود نیل) بیندازد. خداوند به مادر موسی وعده داد که طفلش را به وی بازمی‌گرداند و وی را از [[پیامبران]] قرار می‌دهد.<ref>سوره قصص، آیه ۷ و ۱۰ - ۱۳؛ سوره طه، آیه ۳۸ - ۴۰</ref>
در قرآن بیان شده است که خداوند به مادر موسی [[وحی]] کرد{{یادداشت|وحی در اینجا به معنای الهام بیان شده است. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۱، ص۲۹۷.}} که فرزندش [[حضرت موسی|موسی]] را (که شیرخوار بود) به دریا (رود نیل) بیندازد. خداوند به مادر موسی وعده داد که طفلش را به وی بازمی‌گرداند و وی را از [[پیامبران]] قرار می‌دهد.<ref>سوره قصص، آیه ۷ و ۱۰ - ۱۳؛ سوره طه، آیه ۳۸ - ۴۰</ref>


در تورات، یوکابد دختر لاوی پسر [[یعقوب (پیامبر)|یعقوب]]، همسر و همچنین عمه [[عمران]] (یا عمرام) و مادر موسی، [[هارون (پیامبر)|هارون]] و مریم معرفی شده است.<ref>سفر خروج ۶: ۲۰ و سفر اعداد ۲۶: ۵۹ به نقل از بلاغی، حجة التفاسیر، ۱۳۸۶ق، جلد اول مقدمه، ص۲۵۰.</ref>
در تورات، یوکابد دختر لاوی پسر [[یعقوب (پیامبر)|یعقوب]]، همسر و همچنین عمه [[عمران]] (یا عمرام) و مادر موسی، [[هارون (پیامبر)|هارون]] و مریم معرفی شده است.<ref>سفر خروج ۶: ۲۰ و سفر اعداد ۲۶: ۵۹ به نقل از بلاغی، حجة التفاسیر، ۱۳۸۶ق، جلد اول مقدمه، ص۲۵۰.</ref>


بنابر برخی داستان‌های عامه، اگر نام صحیحِ مادر موسی بر قفل‌ها خوانده شود، آن قفل‌ها خود به خود باز خواهد شد.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۳، ص۳۷۲ و ۳۷۳؛ نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۵، ص۲۹.</ref> نقل‌کنندگان این مطلب، آن را از خرافه‌ها دانسته‌اند.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۳، ص۳۷۲ و ۳۷۳؛ نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۵، ص۲۹.</ref>
بنابر برخی داستان‌های عامه، اگر نام صحیحِ مادر موسی بر قفل‌ها خوانده شود، آن قفل‌ها خود به خود باز خواهد شد.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۳، ص۳۷۲ و ۳۷۳؛ نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۵، ص۲۹.</ref> نقل‌کنندگان این مطلب، آن را از خرافه‌ها دانسته‌اند.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۳، ص۳۷۲ و ۳۷۳؛ نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۵، ص۲۹.</ref>
[[پروین اعتصامی]] شعری با نام لطف حق درباره داستان سپردن موسی به آب توسط مادر موسی سروده است:
{{شعر}}
{{ب|مادر موسی، چو موسی را به نیل|در فکند، از گفته رب جلیل}}
{{ب|خود ز ساحل کرد با حسرت نگاه|گفت کای فرزند خرد بی‌گناه}}
{{ب|گر فراموشت کند لطف خدای|چون رهی زین کشتی بی ناخدای}}
{{ب|گر نیارد ایزد پاکت بیاد|آب خاکت را دهد ناگه بباد}}
{{ب|وحی آمد کاین چه فکر باطل است|رهرو ما اینک اندر منزل است<ref>[https://ganjoor.net/parvin/divanp/mtm/sh139/ پروین اعتصامی، دیوان، شعر لطف حق]</ref>}}
{{پایان شعر}}


==پانویس==
==پانویس==
خط ۱۵: خط ۲۴:
* جزائری، نعمت الله بن عبد الله، قصص الأنبیاء، ترجمه فاطمه مشایخ، تهران، انتشارات فرحان، ۱۳۸۱ش.
* جزائری، نعمت الله بن عبد الله، قصص الأنبیاء، ترجمه فاطمه مشایخ، تهران، انتشارات فرحان، ۱۳۸۱ش.
* مغنیه، محمدجواد، تفسیر الکاشف، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۴۲۴ق.
* مغنیه، محمدجواد، تفسیر الکاشف، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۴۲۴ق.
* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش.
* نجفی خمینی، محمد جواد، تفسیر آسان، تهران، انتشارات اسلامیه، ۱۳۹۸ق.
* نجفی خمینی، محمد جواد، تفسیر آسان، تهران، انتشارات اسلامیه، ۱۳۹۸ق.


کاربر ناشناس