حدیث من مات: تفاوت میان نسخه‌ها

[[شیعیان]] از حدیث «من مات» در بحث [[امامت]] استفاده کرده و آن‌را دلیلی بر لزوم وجود امام در تمام دوران‌ها<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ج۴، ص۱۷۳</ref> و ضرورت شناخت و اطاعت از امام دانسته‌اند.<ref>ملاصدرا، شرح أصول الکافی، ۱۳۸۳ش، ج۲، ص۴۷۴.</ref> بنابر اعتقادات شیعه، مراد از امام در این روایت، [[اهل بیت]] و امامان معصوم است و در دوران حاضر، باید به امام مهدی، به عنوان امام زمان [[ایمان]] داشت.<ref>علامه مجلسی، مرآة العقول، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۲۷، شیخ بهایی، الاربعون حدیثا، ۱۴۳۱ق،  ج۱، ص۴۳۱. </ref>شیعه معتقد است حکومت بدون حضور امام معصوم (ع) حکومت جاهلی است و رسالت اسلام که رها ساختن انسان از جاهلیت است بدون امامت امامِ معصوم نا ممکن است. از همین رو حضرت فاطمه (س) در [[خطبه فدکیه]] حکومت وقت را حکومت جاهلی دانست که نتیجه خانه نشینی غدیر و علنی ساختن سقیفه  و کنار گذاشتن عقلانیت و حاکمیت جاهلیت بود.{{مدرک}}