دعا: تفاوت میان نسخه‌ها

دعا کلمه‌ای عربی به معنای مایل ساختن چیزی به سوی خود با صدا و کلام است،<ref>ابن فارس، معجم مقابیس اللغه، ۱۴۰۴ق، ذیل واژه دعو.</ref> و جمع آن ادعیه است.<ref> جوهری، الصحاح، ۱۴۱۰ق، ذیل واژه دعا.</ref>

دعا درخواست انجام کاری از مدعوّ (خوانده شده) به صورت جمله امر و نهی یا در قالب جمله خبری، (مانند غَفَر اللهُ لَک)(خدا تو را بیامرزد) است. فرق دعا با امر این است که در دعا مرتبه مخاطب فراتر از دعا کننده و در امر، فروتر است.<ref>طوسی، التبیان، بیروت، ج۴، ص۴۲۴.</ref>

واژه دعا و مشتقات آن ۲۱۵ بار در [[قرآن]] در معنای فراخواندن و دعوت به امری، [[پرستش]] و [[عبادت]]، درخواست چیزی از [[خدا]]، سخن و دعوی<ref>سوره اعراف، آیه۵؛ سوره انبیا، آیه۱۵؛ سوره مریم، آیه۹۱.</ref> و پسرخوانده<ref>سوره احزاب، آیه۴، ۳۷.</ref> به کار رفته است.<ref>عبدالباقی، المعجم المفهرس، ۲۰۱۶م، ذیل واژه دعو.</ref>

[[نماز|صلاة]]،<ref>سوره توبه، آیه۱۰۳؛ سوره احزاب، آیه۵۶.</ref> [[قنوت]]،<ref>سوره زمر، آیه۹.</ref> سؤال به معنای درخواست،<ref>سوره ابراهیم، آیه۳۴؛ سوره هود، آیه۴۷.</ref> ندا به معنای درخواست با صدای بلند،<ref>سوره هود، آیه۴۵؛ سوره انبیا، آیه۷۶.</ref> اَوّاه به معنای دعاکننده به خیر و بسیار [[تسبیح]] و ثناگو،<ref>سوره هود، آیه۷۵.</ref> [[لعن]] و نفرین به معنای دعا بر ضد کسی،<ref>سوره اعراف، آیه۳۸؛ سوره غافر، آیه۵۲.</ref> بَهْل به معنای نفرین و [[مباهله]] به معنای لعنت کردن هر طرف بر دیگری،<ref>سوره آل عمران، آیه۶۱.</ref> از دیگر واژگان قرآنی است که با معنای اصطلاحی دعا پیوند دارد.<ref>فراهیدی، العین، ۱۴۱۰ق، ذیل واژه بهل‌ و اوه؛ جوهری، الصحاح، ۱۴۱۰ق، ذیل واژه بهل.</ref>