دعا: تفاوت میان نسخه‌ها

آثار [[ابن سینا]] به ویژه تعلیقات، سرآغاز تبیین فلسفی دعا در [[فلسفه اسلامی]] به شمار می‌رود و [[سهرودی]]، [[میرداماد]] و [[صدرالدین شیرازی]] و حتی متکلمان اشعری همچون [[فخررازی]] از این تبیین سینوی بهره گرفته‌اند.<ref>رکـ: میرداماد، قبسات، ۱۳۶۷ش، ص۴۵۲-۴۵۴؛ صدرالدین شیرازی، حکمت متعالیه، ۱۹۸۱م، سفر۳، ج۱، ص۴۰۳-۴۰۶.</ref> ابن سینا در تبیین فلسفی دعا می‌گوید که هنگام دعا، نیرویی از جانب خدا بر دعاکننده فائض می‌شود که در اثر آن، دعاکننده بر روی عناصر تأثیر می‌گذارد و عناصر تسلیم اراده او می‌شوند.<ref>ابن سینا، التعلیقات، ۱۴۰۴ق، ص۴۸.</ref>