مناظره امام باقر با حسن بصری: تفاوت میان نسخه‌ها

[[حسن بصری]] نزد [[امام باقر (ع)]] رفت و عرض کرد: آمده‌ام سؤالاتی از شما بپرسم.

امام فرمود: امر بزرگی را به عهده گرفته‌ای. شنیده‌ام که می‌گویی خداوند مردم را به خودشان واگذار کرده است!

حسن بصری ساکت شد. امام فرمود: اگر خداوند به کسی وعده‌ی امن و امان دهد، آیا او دیگر باید از چیزی بترسد؟

امام فرمود: من آیه‌ای می‌خوانم که تو آن را به اشتباه تفسیر کرده‌ای.

شنیده‌ام که جای امن را به [[مکه]] تفسیر کرده‌ای؟ وای بر تو! این چه امنیتی است که اموال اهالی آنجا به سرقت می‌رود و همواره عده‌ای کشته می‌شوند؟!

امام فرمود: بله، آیه 8 سوره طلاق که می فرماید:

:::''و کاین من قریه عتت عن امر ربها و رسله فحاسبناها حسابا شدیدا و عذبناها عذابا نُّکرا''

:::یعنی: و چه بسیار قریه‌هایی که از امر پروردگار و پیامبرانش سرپیچی کردند، و ما حساب سختی از آنان کشیدیم و به عذاب بدی مجازاتشان کردیم.

بعد فرمود: آیا سرپیچی‌کننده در و دیوار است یا انسان‌ها؟

حسن بصری گفت: بله؛ منظور همان انسان‌هاست.

امام فرمود: در آیه‌ی '''واسئل القریه التی کنافیها''' -[[سوره یوسف]]،آیه 82- (از قریه ای که ما بودیم بپرس.) از قریه و دهستان سؤال می‌شود یا از اشخاص؟!

سپس فرمود: '''قری''' یعنی علمای [[شیعه|شیعیان]] ما و مقصود از سیر، علم است. یعنی هر کس به سوی ما آمد و حلال و حرام را از ما آموخت، دیگر از شک و گمراهی در امان است؛ زیرا احکام را از آنجا که باید بیاموزد، آموخته است؛ چون [[اهل بیت]] وارثان علم و فرزندان برگزیده‌اند و آن فرزندان ما هستیم، نه تو و امثال تو. و مبادا بگویی خداوند بندگان را به خودشان واگذاشته زیرا خداوند عزوجل، دچار سستی و ضعف نیست تا کاری را به مردم واگذار کند. آنها را هم به چیزی مجبور نمی‌کند که در این صورت به آنها ظلم می‌شود؛ خدا با بندگانش نه با [[جبر]] رفتار می‌کند نه با [[تفویض]]؛ بلکه با امری بین آن دو رفتار می‌کند.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج 24، ص 235، ح 4.وطبرسی، احتجاج، ج2، ص327</ref>

[http://www.ensani.ir/storage/Files/20130318115614-9784-9.pdf بررسی شیوه قرآنی مناظره های امام محمد باقر(ع)]  

#طبرسی،ابی منصور احمد بن علی،الاحتجاج، مشهد،نشر المصطفی،1403 ه.ق

#مجلسی، بحار الانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی،1403 هجری