confirmed، templateeditor
۱۲٬۲۹۶
ویرایش
کنیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←کنیه چیست؟: ویکی‌سازی
imported>Hasaninasab جز (+ رده:مقالههای بدون اولویت (هاتکت)) |
جز (←کنیه چیست؟: ویکی‌سازی) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
* '''تعظیم''': بیشتر کنیه‌های اشخاص از این نوع است.<ref>الکامل فی اللغة و الأدب، ج۲، ص۱۰۴</ref> | * '''تعظیم''': بیشتر کنیه‌های اشخاص از این نوع است.<ref>الکامل فی اللغة و الأدب، ج۲، ص۱۰۴</ref> | ||
* فال خوب زدن: هنگام تولد کودک کنیه‌ای نیکو انتخاب می‌کردند، به امید آنکه بزرگ شود و دارای خانواده و فرزند گردد. وقعت [الکنیة] فی الصبی علی جهة التفاؤل؛ بأن یکون له ولدٌ ویدعی ولده کنایةً عن اسمه.<ref>الکامل فی اللغة و الأدب، ج۲، ص۱۰۴</ref> مانند أبوالفضل، گرچه این فرزند هنوز نوزاد بود و فرزندی به نام فضل نداشت که بدان کنیه پذیرد. | * فال خوب زدن: هنگام تولد کودک کنیه‌ای نیکو انتخاب می‌کردند، به امید آنکه بزرگ شود و دارای خانواده و فرزند گردد. وقعت [الکنیة] فی الصبی علی جهة التفاؤل؛ بأن یکون له ولدٌ ویدعی ولده کنایةً عن اسمه.<ref>الکامل فی اللغة و الأدب، ج۲، ص۱۰۴</ref> مانند أبوالفضل، گرچه این فرزند هنوز نوزاد بود و فرزندی به نام فضل نداشت که بدان کنیه پذیرد. | ||
* '''تحقیر و تمسخر''': گاهی کنبه برای تحقیر و تمسخر شخص به کار می‌رود، خداوند یکی از عموهای پیامبر را [[ابی لهب]] در [[سوره تبت]] نام نهاد.<ref>قرآن سوره تبت</ref> پیامبر(ص) عمرو بن هشام را ابوجهل نام نهاد<ref>بحار الأنوار، ج۱۸،ص۲۳۷</ref> حضرت علی(ع) حجاج بن یوسف را ابووذحه(سوسک سرگین گردان) نام نهاد.<ref>ترجمه نهج البلاغة،متن،ص:۱۱۶</ref> ابن ابی الحدید ضمن بیان این نکته به کنیه ابوزنه به معنای پدر میمون برای [[یزید بن معاویه]] اشاره می‌کند چون وی میمون باز بوده‌است.<ref>شرح نهج‌البلاغة، ج۷، ص۲۱۹</ref> | * '''تحقیر و تمسخر''': گاهی کنبه برای تحقیر و تمسخر شخص به کار می‌رود، خداوند یکی از عموهای پیامبر را [[ابی لهب]] در [[سوره تبت]] نام نهاد.<ref>قرآن سوره تبت</ref> پیامبر(ص) عمرو بن هشام را [[ابوجهل]] نام نهاد<ref>بحار الأنوار، ج۱۸،ص۲۳۷</ref> حضرت علی(ع) حجاج بن یوسف را ابووذحه(سوسک سرگین گردان) نام نهاد.<ref>ترجمه نهج البلاغة،متن،ص:۱۱۶</ref> ابن ابی الحدید ضمن بیان این نکته به کنیه ابوزنه به معنای پدر میمون برای [[یزید بن معاویه]] اشاره می‌کند چون وی میمون باز بوده‌است.<ref>شرح نهج‌البلاغة، ج۷، ص۲۱۹</ref> | ||
* '''تقیه و حفظ جان''': در دورههایی از تاریخ [[حضرت علی(ع)]] و دیگر امامان را با کنیه‌ای خاص خطاب می‌کردند مثلا حضرت علی(ع) را با کنیه ابازینب خطاب شده‌است. [[ابن ابی الحدید]] با تأیید این این کنیه می‌گوید: این مطلب صحت دارد که [[بنی امیه]] از اظهار فضایل علی(ع) منع کرده بودند تا آنجا که حتی اگر شخصی می‌خواست حدیثی، بلکه در مسائل دینی از ایشان نقل کند، با کنیه «ابوزینب» از او حدیث نقل می‌کرد.<ref>شرح نهج‌البلاغة، ج۴، ص۵۴</ref> | * '''تقیه و حفظ جان''': در دورههایی از تاریخ [[حضرت علی(ع)]] و دیگر امامان را با کنیه‌ای خاص خطاب می‌کردند مثلا حضرت علی(ع) را با کنیه ابازینب خطاب شده‌است. [[ابن ابی الحدید]] با تأیید این این کنیه می‌گوید: این مطلب صحت دارد که [[بنی امیه]] از اظهار فضایل علی(ع) منع کرده بودند تا آنجا که حتی اگر شخصی می‌خواست حدیثی، بلکه در مسائل دینی از ایشان نقل کند، با کنیه «ابوزینب» از او حدیث نقل می‌کرد.<ref>شرح نهج‌البلاغة، ج۴، ص۵۴</ref> | ||