پرش به محتوا

احیا: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۳۱ مهٔ ۲۰۱۴
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mgolpayegani
جزبدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mgolpayegani
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''ِحیاء''' یا شب زنده داری (یعنی شب را به دعا و عبادت گذراندن) یکی از سنت‌های مهم در میان [[مسلمان|مسلمانان]] است.
'''اِحیاء''' یا شب زنده داری (یعنی شب را به دعا و عبادت گذراندن) یکی از سنت‌های مهم در میان [[مسلمان|مسلمانان]] است.


شب زنده داری به قصد نماز شب به گفته اکثر مفسرین همانطور که از [[سوره مزمل]] بر می‌آید در ابتدای اسلام حدود یکسال (بنا به اختلاف در روایات) واجب بوه و مسلمانان در کنار [[پیامبر اسلام]] آنرا به جای می‌آوردند. به نظر اغلب فقها و مفسرین پس از حدود یک سال طبق آیه ۲۱ همین سوره خداوند در این حکم تخفیف قائل گردید و جای آنرا تهجد گرفت.
شب زنده داری به قصد [[نماز شب]] به گفته اکثر مفسرین همانطور که از [[سوره مزمل]] بر می‌آید در ابتدای [[اسلام]] حدود یکسال (بنا به اختلاف در روایات) واجب بوه و مسلمانان در کنار [[پیامبر اسلام]] آنرا به جای می‌آوردند. به نظر اغلب [[فقیه|فقها]] و [[مفسر|مفسرین]] پس از حدود یک سال طبق آیه ۲۱ همین سوره [[خداوند]] در این حکم تخفیف قائل گردید و جای آنرا تهجد گرفت.


اِحیاء به معنی خاص
اِحیاء به معنی خاص
اِحیاء به معنی خاص، شامل شب زنده داری و بیدار ماندن شب‌های خاصی از سال است که در راس آن [[شب قدر]] (شبهای نوزده، بیست و یک و بیست سوم [[ماه رمضان]]) است. همچنین در روایتی از [[امام علی (ع)]]، احیا چهار شب یعنی شبِ اولِ [[ماه رجب]]، شب [[نیمه شعبان]]، شب [[عید فطر]] و شب [[عید قربان]] توصیه شده‌است.
اِحیاء به معنی خاص، شامل شب زنده داری و بیدار ماندن شب‌های خاصی از سال است که در راس آن [[شب قدر]] (شبهای نوزده، بیست و یک و بیست سوم [[ماه رمضان]]) است. همچنین در روایتی از [[امام علی (ع)]]، احیا چهار شب یعنی شبِ اولِ [[ماه رجب]]، شب [[نیمه شعبان]]، شب [[عید فطر]] و شب [[عید قربان]] توصیه شده‌است.
کاربر ناشناس