الله: تفاوت میان نسخه‌ها

[[عارفان اسلامی]]، مقام ذات حقّ را بدون هیچگونه تعیّنی دانسته و پس از تجلی اولین تعیّن را تعیّنات حقی نامیدند که خود شامل مقام احدیت (تعیّن اول) و مقام واحدیت (تعیّن ثانی) می‌شود.<ref>ر.ک جامی، أشعة اللمعات‏، ۱۳۸۳ش، ص ۳۴- ۳۵.</ref>

به عقیده ایشان، در رأس هرم اسماء در تعین ثانی، اسم جامع الله قرار دارد که در مقام اندماج کثرت در وحدت، شامل همه اسماء دیگر خداوند نیز هست. <ref>جامی، نقدالنصوص، ۱۳۷۰ش،ص۴۴</ref> که در نظام اسمایی عرفانی، پس از اسم جامع الله، اسم‌های چهارگانه «اول، آخر، ظاهر و باطن» قرار دارند.

[[عبدالله جوادی آملی]]، حکیم و مفسّر معاصر، الله را برترین نام از نام‌های ذات مقدسی دانسته‌ است که هستی صِرف و جامع همه اسمای حسنا و صفات نیکو و مبدأ همهٔ کمالات وجودی و منزه از هر نقصی است.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۱ش، ج ۱، ص ۲۷۹</ref>

در نگاه عرفا، واژه «الله» گاه به معنای ذات حق و گاه به معنای وصف جامع به کار می‌رود که در صورت اول به آن «الله ذاتی» و در صورت دوم، به آن «الله وصفی» اطلاق می‌شود.<ref>امینی نژاد، حکمت عرفانی، ۱۳۹۰ش، ص۳۶۰–۳۶۲.</ref>