Automoderated users، confirmed، movedable، templateeditor
۲٬۳۸۱
ویرایش
(←کتابت لفظ جلاله «الله»: ابرابزار) |
|||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
در هنر خوشنویسی، لفظ جلاله «الله»، اسلوبی منحصربهفرد داشته و به باور [[ریچارد اتینگهاوزن]]، مستشرق آلمانی و پژوهشگر هنر اسلامی، زیبانگاری کلمه «الله» هنرمندان را در دو سرحد جهان اسلام یعنی اسپانیا و افغانستان، به راهحل مشابه هدایت کردهاست.»<ref>اتینگهاوزن، ۱۳۷۹ش، ص۲۰۰</ref> | در هنر خوشنویسی، لفظ جلاله «الله»، اسلوبی منحصربهفرد داشته و به باور [[ریچارد اتینگهاوزن]]، مستشرق آلمانی و پژوهشگر هنر اسلامی، زیبانگاری کلمه «الله» هنرمندان را در دو سرحد جهان اسلام یعنی اسپانیا و افغانستان، به راهحل مشابه هدایت کردهاست.»<ref>اتینگهاوزن، ۱۳۷۹ش، ص۲۰۰</ref> | ||
یکی از ویژگیهای نگارش این کلمه، آن است که کلمه «الله» مرکب از سه حرف «الف، لام و هاء» است و شیوه نگارش هرکدام از این سه حرف در مفردات خوشنویسی، با بیانی دقیق و هندسی مشخص شده و هرکدام برای شکل تنها و متّصل خود، هندسه و نقطهگذاری مشخصی دارند. ولی همین حروف هنگامی که در نگارش لفظ جلاله «الله» بکار میرود، بهیکباره از آن اسلوب و چارچوب مفردات، دگرگون شده و شکل منحصربهفردی به خود میگیرند. تا جایی که نگارش کلمه «الله» نیازمند آموزش جداگانه و ممارست مجزّا است.<ref>محمدی پارسا، عبدالله، «بررسی تأثیرات قرآن کریم بر شکلگیری ساختار هنر خوشنویسی اسلامی»، ۱۳۹۷ش.</ref> | یکی از ویژگیهای نگارش این کلمه، آن است که کلمه «الله» مرکب از سه حرف «الف، لام و هاء» است و شیوه نگارش هرکدام از این سه حرف در مفردات خوشنویسی، با بیانی دقیق و هندسی مشخص شده و هرکدام برای شکل تنها و متّصل خود، هندسه و نقطهگذاری مشخصی دارند. ولی همین حروف هنگامی که در نگارش لفظ جلاله «الله» بکار میرود، بهیکباره از آن اسلوب و چارچوب مفردات، دگرگون شده و شکل منحصربهفردی به خود میگیرند. تا جایی که نگارش کلمه «الله» نیازمند آموزش جداگانه و ممارست مجزّا است.<ref>محمدی پارسا، عبدالله، «بررسی تأثیرات قرآن کریم بر شکلگیری ساختار هنر خوشنویسی اسلامی»، ۱۳۹۷ش.</ref> | ||
==اسم الله در نزد عرفا== | |||
[[عارفان اسلامی]]، مقام ذات حقّ را بدون هیچگونه تعیّنی دانسته و پس از تجلی اولین تعیّن را تعیّنات حقی نامیدند که خود شامل مقام احدیت (تعیّن اول) و مقام واحدیت (تعیّن ثانی) میشود.<ref>ر.ک جامی، أشعة اللمعات، ۱۳۸۳ش، ص ۳۴- ۳۵.</ref> | |||
به عقیده ایشان، در رأس هرم اسماء در تعین ثانی، اسم جامع الله قرار دارد که در مقام اندماج کثرت در وحدت، شامل همه اسماء دیگر خداوند نیز هست. <ref>جامی، نقدالنصوص، ۱۳۷۰ش،ص۴۴</ref> که در نظام اسمایی عرفانی، پس از اسم جامع الله، اسمهای چهارگانه «اول، آخر، ظاهر و باطن» قرار دارند. | |||
[[عبدالله جوادی آملی]]، حکیم و مفسّر معاصر، الله را برترین نام از نامهای ذات مقدسی دانسته است که هستی صِرف و جامع همه اسمای حسنا و صفات نیکو و مبدأ همهٔ کمالات وجودی و منزه از هر نقصی است.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۱ش، ج ۱، ص ۲۷۹</ref> | |||
در نگاه عرفا، واژه «الله» گاه به معنای ذات حق و گاه به معنای وصف جامع به کار میرود که در صورت اول به آن «الله ذاتی» و در صورت دوم، به آن «الله وصفی» اطلاق میشود.<ref>امینی نژاد، حکمت عرفانی، ۱۳۹۰ش، ص۳۶۰–۳۶۲.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |