عبدالجواد فلاطوری: تفاوت میان نسخه‌ها

* عقیده کلی من این است که خلط دین و فلسفه، نه به نفع فلسفه و نه به نفع دین بوده است. دین را از دین بودنش انداخته و فلسفه را از تحریک و پویایی اش. این کار بوده که در سنت ما انجام شده، منتها اینکه ما الان نمی توانیم از آن دست برداریم به دلیل عجین شدن عقاید ما، با این فلسفه است، و خدا نکند که ما بخواهیم روزی اسلام را با همین فلسفه خودمان به دنیای غرب عرضه کنیم.<ref>زندگی نامه و خدمات علمی و فرهنگی دکتر عبدالجواد فلاطوری، ص37.</ref> بهترین منبع و مرجع برای معرفی خدا، خود [[قرآن کریم]] است. من هرچه که پیش می روم بیشتر به معنویت قرآن می رسم. من اگر در اروپا تبلیغ اسلام می کنم -و بحمدالله مقبول افتاده است- در این امر یک ذره از اندیشه عقلی را در تبیین اسلام نمی آورم. خود قرآن بهترین بیان کننده اسلام است. دوری ما از قرآن اسفبار است.<ref>زندگی نامه و خدمات علمی و فرهنگی دکتر عبدالجواد فلاطوری، ص42.</ref>

* پایه های فلسفه [[صدرالمتألهین]] امروزه فروریخته است هرچند این [[فلسفه]] از حیث تبیین جهان بسیار جالب است. اما نباید چنین پنداشت که این، همان حقیقتی است که [[پیامبر اسلام(ص)]] در صدد بیان آن بوده است. البته من به هیچ وجه مخالف فلسفه نیستم و بلکه اکثر اشتغال من پرداختن به فلسفه است ولی این موجب نمی شود که آن را از دین تفکیک نکنم. تا وقتی که این دو را از هم تفکیک نکنیم، نمی توانیم در [[ایران]] فلسفه ای داشته باشیم که بتواند حیات امروزی ما را رهبری کند.<ref>زندگی نامه و خدمات علمی و فرهنگی دکتر عبدالجواد فلاطوری، صص40-41.</ref> فلسفه تقلیدی نیست که کسی بیاید و بنشیند و فلسفه بیاورد. فلسفه همیشه اندیشه ای است که باید از واقعیات گرفته شود. الان واقعیات اجتماع فرق می کند. الان نمی توانیم فکری که می کنیم فقط منحصر به ایران و اسلام باشد؛ فکر ما باید جهانی باشد. باید وجود خودمان را در قالب جهانی پیدا کنیم. ما اکنون از این امر دوریم، یعنی اصلاً جهان بینی ما بیش از حدی که آزادی فردی داشته باشد، جنبه دینی پیدا کرده است.<ref>زندگی نامه و خدمات علمی و فرهنگی دکتر عبدالجواد فلاطوری، ص43.</ref>