عالم ملکوت: تفاوت میان نسخه‌ها

لفظ ملکوت در [[قرآن]] چهار بار ذکر شده است. قرآن [[حضرت ابراهیم(ع)]] را به‌عنوان یکی از افراد اهل یقین، از کسانی می‌داند که عالم ملکوت را مشاهده کرده است.{{یادداشت| وَكَذَٰلِكَ نُرِي إِبْرَاهِيمَ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلِيَكُونَ مِنَ الْمُوقِنِينَ (ترجمه :و این چنین، ملکوت آسمان‌ها و زمین (و حکومت مطلقه خداوند بر آنها) را به ابراهیم نشان دادیم؛ (تا به آن استدلال کند،) و اهل یقین گردد.)سوره انعام آیه ۷۵}}

 

 

 

ملکوت اصطلاحی قرآنی است که در [[قرآن]] چهار مرتبه ذکر شده است<ref>قرشی، قاموس قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۶، ص۲۷۵.</ref> که گاه با پسوند آسمان و زمین<ref> اعراف، ۱۸۵؛ انعام، ۷۵. </ref> و گاه با پسوند هر چیزی است.<ref>مؤمنون، ۸۸؛ یس، ۸۳.</ref> قرآن [[ابراهیم(ع)]] را به عنوان فردی از اهل یقین می‌داند که ملکوت را مشاهده کرده است.<ref>سوره انعام، آیه ۷۵.</ref> <ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۱۸، ص۲۳۹.</ref> در مقدار مشاهده وی از ملکوت نقل قول‌های گوناگونی نقل شده است.<ref>طیب، اطیب البیان، ۱۳۶۹ش، ج۵، ص۱۱۸؛ قرشی، قاموس قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۶، ص۲۷۵.</ref>