کاربر ناشناس
بنیعباس: تفاوت میان نسخهها
جز
←بیعت با سفاح
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (افزایش الگوی درباره 2) |
imported>Fayaz جز (←بیعت با سفاح) |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
==شروع خلافت عباسیان== | ==شروع خلافت عباسیان== | ||
===بیعت با سفاح=== | ===بیعت با سفاح=== | ||
خلافت عباسی پس از بیعت با ابوالعباس در [[ربیع الاول]] یا [[ربیع الثانی]] ۱۳۲ق/۷۴۹م در [[مسجد کوفه]] آغاز شد. آنها در ابتدای خلافت به سرکوب دشمنان پرداختند. نخست [[مروان]] و بقایای [[امویان]] را تار و مار کردند. پس از گذشت ۳ یا ۴ ماه، به دسیسهٔ [[منصور عباسی|منصور]]، ابوسلمهٔ خلال به قتل رسید. توطئه قتل ابومسلم که نفوذ و قدرت بسیاری داشت، نافرجام ماند.<ref>طبری، ج۷، ص۴۶۶.</ref> | خلافت عباسی پس از بیعت با ابوالعباس در [[ربیع الاول]] یا [[ربیع الثانی]] ۱۳۲ق/۷۴۹م در [[مسجد کوفه]] آغاز شد. آنها در ابتدای خلافت به سرکوب دشمنان پرداختند. نخست [[مروان]] و بقایای [[امویان]] را تار و مار کردند. پس از گذشت ۳ یا ۴ ماه، به دسیسهٔ [[منصور عباسی|منصور]]، ابوسلمهٔ خلال به قتل رسید. توطئه قتل [[ابومسلم]] که نفوذ و قدرت بسیاری داشت، نافرجام ماند.<ref>طبری، ج۷، ص۴۶۶.</ref> | ||
عباسیان تلاش کردند تا خلافت خود را همان دولت موعود جلوه دهند. این موضوع به ویژه از لقب «سفاح» برمیآید که بنابر شماری از [[روایات]]، لقب موعود است. آنان از همان آغاز خود را [[اهل بیت پیامبر(ص)]] قلمداد میکردند.<ref>مثلاً نک: طبری، ج۷، ص۴۲۵، ۴۲۶.</ref> کشتار امویان را انتقام از قاتلان [[امام حسین(ع]]) و [[زید بن علی]] میشمردند.<ref>ازدی، ص۱۳۹؛ نیز نک: بلاذری، همان، ج۴، ص۲۱؛ ابن اثیر، ج۵، ص۴۳۰.</ref> دورهٔ ابوالعباس طولانی نبود. او در [[ذیحجه]] ۱۳۶ق درگذشت.<ref>بلاذری، همان، ج۴، ۲۳۸-۲۳۹؛ طبری، ج۷، ص۴۷۰.</ref> | عباسیان تلاش کردند تا خلافت خود را همان دولت موعود جلوه دهند. این موضوع به ویژه از لقب «سفاح» برمیآید که بنابر شماری از [[روایات]]، لقب موعود است. آنان از همان آغاز خود را [[اهل بیت پیامبر(ص)]] قلمداد میکردند.<ref>مثلاً نک: طبری، ج۷، ص۴۲۵، ۴۲۶.</ref> کشتار امویان را انتقام از قاتلان [[امام حسین(ع]]) و [[زید بن علی]] میشمردند.<ref>ازدی، ص۱۳۹؛ نیز نک: بلاذری، همان، ج۴، ص۲۱؛ ابن اثیر، ج۵، ص۴۳۰.</ref> دورهٔ ابوالعباس طولانی نبود. او در [[ذیحجه]] ۱۳۶ق درگذشت.<ref>بلاذری، همان، ج۴، ۲۳۸-۲۳۹؛ طبری، ج۷، ص۴۷۰.</ref> |