ریاضت: تفاوت میان نسخهها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{اخلاق-عمودی}} | {{اخلاق-عمودی}} | ||
'''ریاضَت''' یا '''ریاضَتِ نَفس''' که در برخی متون عرفانی، [[جهاد اکبر]] دانسته شده، به معنای ترک غرایز و انجام عبادات برای پاک کردن | '''ریاضَت''' یا '''ریاضَتِ نَفس''' که در برخی متون عرفانی، [[جهاد اکبر]] دانسته شده، به معنای ترک غرایز و همچنین انجام عبادات برای پاک کردن روح است و در اسلام توصیه شده است. کمخوری، شبزندهداری، کمگویی و خلوتگزیدن، از ارکان آن دانسته میشود. | ||
برخی از نتایج | برخی از نتایج ریاضت که در آثار اخلاقی به آنها اشاره شده، عبارتند از بخشش، [[شجاعت]]، غیرت و خضوع در برابر حق. با این حال، شیوههای نامشروع ریاضت از جمله رهبانیت، در اسلام نهی شده و ملاصدرا، شروع ریاضت پیش از کامل کردن معرفت و عمل کامل به [[عبادت|عبادات]] شرعی را گمراهکننده دانسته است. | ||
==مفهومشناسی== | ==مفهومشناسی== | ||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
ریاضت با شیوههای غیرمشروع، مورد نهی قرار گرفته،<ref>گلپایگانی، إرشاد السائل، ۱۴۱۳ق، ص۱۹۷.</ref> و از همین رو [[رهبانیت]]، به معنای ترک دنیا،<ref>فرهنگ بزرگ سخن، ۱۳۹۰ش، ج۴، ص۳۷۶۰.</ref> منع شده است.<ref>مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۹ش، ج۴، ص۲۱۳.</ref> | ریاضت با شیوههای غیرمشروع، مورد نهی قرار گرفته،<ref>گلپایگانی، إرشاد السائل، ۱۴۱۳ق، ص۱۹۷.</ref> و از همین رو [[رهبانیت]]، به معنای ترک دنیا،<ref>فرهنگ بزرگ سخن، ۱۳۹۰ش، ج۴، ص۳۷۶۰.</ref> منع شده است.<ref>مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۹ش، ج۴، ص۲۱۳.</ref> | ||
[[ملاصدرا]]، شروع ریاضت پیش از کامل کردن [[معرفت]] و عمل کامل به [[عبادت|عبادات]] شرعی را گمراهکننده دانسته،<ref>صدرالدین شیرازی، کسر أصنام الجاهلية، ۱۳۸۱ش، ص۳۵.</ref> و بر همین اساس، معتقد است که تا وقتی در عبادات شرعی کوتاهی شود، جایی برای عبادات حکیمانه و ریاضتهای سلوکی نیست؛ چرا که منجر به هلاکت خود هلاک کردن دیگران میشود.<ref>صدرالدین شیرازی، کسر أصنام الجاهلية، ۱۳۸۱ش، ص۳۸.</ref> | [[ملاصدرا]]، شروع ریاضت پیش از کامل کردن [[معرفت]] و عمل کامل به [[عبادت|عبادات]] شرعی را گمراهکننده دانسته،<ref>صدرالدین شیرازی، کسر أصنام الجاهلية، ۱۳۸۱ش، ص۳۵.</ref> و بر همین اساس، معتقد است که تا وقتی در عبادات شرعی کوتاهی شود، جایی برای عبادات حکیمانه و ریاضتهای سلوکی نیست؛ چرا که منجر به هلاکت خود و هلاک کردن دیگران میشود.<ref>صدرالدین شیرازی، کسر أصنام الجاهلية، ۱۳۸۱ش، ص۳۸.</ref> | ||
==پانویسها== | ==پانویسها== | ||
خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
[[رده:اصطلاحات اخلاقی]] | [[رده:اصطلاحات اخلاقی]] | ||
[[رده:مقالههای با درجه اهمیت ب]] | [[رده:مقالههای با درجه اهمیت ب]] | ||
[[رده:مقالههای آماده ترجمه]] |