کاربر ناشناس
حزب الدعوة الاسلامیة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←انگیزه و روند تأسیس
imported>Erfani جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Erfani |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
== انگیزه و روند تأسیس == | == انگیزه و روند تأسیس == | ||
پس از قیام ۱۹۲۰م شیعیان [[عراق]] بر ضد استعمار انگلیس و نافرجام ماندن | پس از قیام ۱۹۲۰م شیعیان [[عراق]] بر ضد استعمار انگلیس و نافرجام ماندن آن، تفکر عدم دخالت در امور سیاسی در بیشتر محافل شیعی تقویت شد و راه برای فعالیت جریان‌های ملی‌گرا و مارکسیستی هموارتر شد. اما بهره‌مندی شیعیان عراق از تجربۀ جنبش [[اخوان المسلمین]] مصر و ایجاد فضای باز سیاسی پس از کودتای ۱۳۳۷ش/۱۹۵۸م به رهبری [[عبدالکریم قاسم]] و انقراض پادشاهی در عراق زمینه را برای فعالیت‌های حزبی و شکل‌گیری تشکل‌های اسلامی در این کشور فراهم کرد.<ref>ادیب موسوی، ص۷ - ۱۰؛ شبّر ج۳، ص۱۱۲ - ۱۱۳</ref> | ||
هر چند پیش از آن در اواخر ۱۳۳۵ش/۱۹۵۶م اندیشۀ تشکیل حزب شیعی شکل گرفته بود و [[سید مهدی حکیم]]، با جمعی از همفکران خود مانند [[سید محمدحسین فضل‌الله]]، عبدالصاحب دُخَیل، شیخ سلیمان یحفوفی، طالب رفاعی و محمدصادق قاموسی چگونگی تشکیل حزب شیعه را بررسی کردند. سید مهدی حکیم با جلب نظر [[سید محمدباقر صدر]]، نشست‌های متعددی برای فراهم کردن مقدمات تأسیس حزب برگزار کرد. | هر چند پیش از آن در اواخر ۱۳۳۵ش/۱۹۵۶م اندیشۀ تشکیل حزب شیعی شکل گرفته بود و [[سید مهدی حکیم]]، با جمعی از همفکران خود مانند [[سید محمدحسین فضل‌الله]]، عبدالصاحب دُخَیل، شیخ سلیمان یحفوفی، طالب رفاعی و محمدصادق قاموسی چگونگی تشکیل حزب شیعه را بررسی کردند. سید مهدی حکیم با جلب نظر [[سید محمدباقر صدر]]، نشست‌های متعددی برای فراهم کردن مقدمات تأسیس حزب برگزار کرد. | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
=== نامگذاری === | === نامگذاری === | ||
در اوایل [[۱۳۳۸ش]]/ ۱۹۵۹، حزب الدعوة، نخستین کنگرۀ خود را به صورت محرمانه در [[کربلا]] با حضور ۱۶ تن از اعضای حزب برگزار کرد، که در آن اوضاع سیاسی و مسائل تشکیلات سازمانی حزب بحث و بررسی شد و [[سید محمدباقر صدر]] این حزب را الدعوة الاسلامیة نام نهاد.<ref> علی مؤمن، ۲۰۰۴، ص۳۶۴؛ عاملی، ج۱، ص۳۳۱؛ ویلی، ص۵۴</ref> | در اوایل [[۱۳۳۸ش]]/ ۱۹۵۹، حزب الدعوة، نخستین کنگرۀ خود را به صورت محرمانه در [[کربلا]] با حضور ۱۶ تن از اعضای حزب برگزار کرد، که در آن اوضاع سیاسی و مسائل تشکیلات سازمانی حزب بحث و بررسی شد و [[سید محمدباقر صدر]] این حزب را الدعوة الاسلامیة نام نهاد.<ref> علی مؤمن، ۲۰۰۴، ص۳۶۴؛ عاملی، ج۱، ص۳۳۱؛ ویلی، ص۵۴</ref> | ||
== اهداف == | == اهداف == | ||
بر اساس اساسنامۀ حزب الدعوة که در [[سال ۱۳۶۰ش]]/۱۹۸۱م تدوین شد، دعوت مردم به [[اسلام]] برای اعضا [[واجب]] شرعی است و ایجاد جامعه‌ای اسلامی با همۀ ویژگی‌های آن و در همۀ سطوح اجتماعی و جایگزین کردن قوانین مبتنی بر شریعت اسلام به جای قوانین وضعی بشری از اهم اهداف حزب است. بنا بر اساسنامه، این اهداف با ایجاد تغییر در آحاد [[مسلمان|مسلمانان]] و اصلاح تدریجی فرد و جامعه از لحاظ روحی و اخلاقی، بازگشت به آموزه‌های اصیل اسلامی و زدودن افکار و اندیشه‌های غربی، ایجاد دولت اسلامی به عنوان مقدمه‌ای برای برپایی دولت فراگیر اسلامی، آزادسازی سرزمین‌های اسلامی از سیطرۀ استعمار و ضمیمه کردن آنها به دولت اسلامی و دعوت مردم به اسلام در همۀ نقاط جهان تحقق می‌یابد.<ref>حزب الدعوة الاسلامیة، ۱۴۱۹، ص۵۴۱ - ۵۴۲</ref> | بر اساس اساسنامۀ حزب الدعوة که در [[سال ۱۳۶۰ش]]/۱۹۸۱م تدوین شد، دعوت مردم به [[اسلام]] برای اعضا [[واجب]] شرعی است و ایجاد جامعه‌ای اسلامی با همۀ ویژگی‌های آن و در همۀ سطوح اجتماعی و جایگزین کردن قوانین مبتنی بر شریعت اسلام به جای قوانین وضعی بشری از اهم اهداف حزب است. بنا بر اساسنامه، این اهداف با ایجاد تغییر در آحاد [[مسلمان|مسلمانان]] و اصلاح تدریجی فرد و جامعه از لحاظ روحی و اخلاقی، بازگشت به آموزه‌های اصیل اسلامی و زدودن افکار و اندیشه‌های غربی، ایجاد دولت اسلامی به عنوان مقدمه‌ای برای برپایی دولت فراگیر اسلامی، آزادسازی سرزمین‌های اسلامی از سیطرۀ استعمار و ضمیمه کردن آنها به دولت اسلامی و دعوت مردم به اسلام در همۀ نقاط جهان تحقق می‌یابد.<ref>حزب الدعوة الاسلامیة، ۱۴۱۹، ص۵۴۱ - ۵۴۲</ref> | ||