طلقاء: تفاوت میان نسخه‌ها

طلقا به‌معنای اسیرِ آزاد شده است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱۰، ص۲۲۷.</ref> پیامبر(ص) این اصطلاح را در [[فتح مکه]] درباره گروهی از اهالی [[مکه]] به کار برد.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، دار المعرفه، ج۲، ص۴۱۲؛ طبری،‌ تاریخ الأمم و الملوک، ‌۱۳۸۷ش، ج۳، ص۶۱.</ref> این گروه، از مخالفان پیامبر بودند که بعد از [[فتح مکه]] از روی اکراه [[اسلام|مسلمان]] شدند و پیامبر آنان را به بردگی نگرفت و طلقا یعنی آزادشدگان خطاب‌شان کرد.<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۹۱.</ref>  

به گفته [[سید محمدحسین حسینی تهرانی|سید محمدحسین تهرانی]] عالم شیعه قرن چهاردهم، طلقاء پیش از فتح مکه می‌گفتند محمد را با قومش رها کنید، اگر بر آنها غلبه کرد ما هم [[اسلام]] می‌آوریم و اگر آنها بر محمد پیروز شدند قومش ما را از دست او نجات خواهند داد.<ref> حسینی تهرانی، امام‌شناسی، ۱۴۲۶ق، ج۱۸، ص۲۸۰.</ref> طلقا، گاه «مسلمانان فتح مکه» خوانده شده‌اند.<ref>مالکی، الصحبه و الصحابه، ۱۴۲۲ق، ص۱۹۲.</ref>

بنابر برخی گزارش‌های تاریخی، طلقا بیش از دو هزار نفر بوده‌اند.<ref>مقدسی، البدء و التاریخ، مکتبة الثقافة الدینیه، ج۴، ص۲۳۶.</ref> همچنین در منابع تاریخی، از افرادی چون [[ابوسفیان]]، [[معاویة بن ابوسفیان]]، [[یزید بن ابوسفیان]]، سهیل بن عمرو، حُوَیطب بن عبد العُزَّی،<ref>حسینی تهرانی، امام‌شناسی، ۱۴۲۶ق، ج۱۸، ص۲۸۰.</ref> جبیر بن مطعم، عکرمة بن ابی‌جهل، عتاب بن سعید، صفوان بن امیه، مطیع بن اسود، حکیم بن حزام، حارث بن هشام و [[حکم بن ابی‌العاص]]<ref>مالکی، الصحبه و الصحابه، ۱۴۲۲ق، ص۱۹۲-۱۹۳.</ref> به عنوان طلقا یاد شده است.

*گروهی ما بین گروه اول و گروه دوم که حارث بن هشام، سهیل بن عمرو و حکیم بن حزام، از این افراد معرفی شده‌اند.<ref>مالکی، الصحبه و الصحابه، ۱۴۲۲ق، ص۱۹۲-۱۹۳.</ref>

[[حضرت علی(ع)]] در نامه‌ای به [[معاویه بن ابوسفیان|معاویه]]، او را از طلقا خوانده و بر همین اساس، وی را شایسته خلافت، [[امامت]] و مشورت ندانسته است.<ref>نصر بن مزاحم، وقعة صفین، ۱۴۰۴ق، ص۲۹.</ref> امام علی(ع) همچنین در [[جنگ صفین]] طلقا را کسانی دانسته که با اکراه، [[اسلام]] آورده و همواره با اسلام در حال جنگ بوده‌اند.<ref>ابن قتیبة الدینوری، الإمامة والسياسة، ۱۴۱۰ق، ص۱۷۸.</ref> علی بن ابیطالب(ع) آنان را دشمن [[قرآن]]، [[سنت|سنت پیامبر]] و اهل [[بدعت]] و [[رشوه]] معرفی کرده است.<ref>ابن قتیبة الدینوری، الإمامة والسياسة، ۱۴۱۰ق، ص۱۷۸.</ref>

[[حضرت زینب(س)]]، هنگامی که در [[اسارت در شام|اسارت]] یزید بن معاویه بود، در [[خطبه حضرت زینب در مجلس یزید|خطبه‌ای]] یزید را فرزند طلقا خواند.<ref> طبرسی، الإحتجاج، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۳۰۸.</ref>  

*ابن هشام، السیرة النبویه، عبدالملک بن هشام، تحقیق: مصطفی السقا و ابراهیم الابیاری و عبد الحفیظ شبلی، بیروت، دار المعرفه، بی‌تا.