اشاعه فحشا: تفاوت میان نسخه‌ها

===در روایات===

در روایات شیعه به مصادیق، آثار و بیان احکام مرتبط با اشاعه فحشاء اشاراتی شده است.

از [[امام علی]](ع)<ref>شعیری، جامع الاخبار، ص۱۴۸.</ref> و [[امام صادق]](ع) نقل شده، هر که درباره مؤمنی بگوید آنچه دو چشمش دیده و دو گوشش شنیده، پس او از کسانی است که [[خداوند]] درباره آنها فرموده: «همانا برای کسانی که دوست دارند گناه در میان کسانی که ایمان آورده‌اند رواج یابد، عذابی دردناک در دنیا وآخرت هست».<ref>قمی، تفسیرقمی، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۱۰۰؛ کلینی، اصول کافی، ۱۴۰۱ق، ج۴، ص۸۲.</ref>

*'''عقوبت افشای گناه'''

امام صادق(ع) فرموده: کسی که بر [[گناه]] مومنی آگاهی یابد سپس آن را افشا سازد و کتمان نکند و برای او از خداوند طلب [[استغفار]] نکند گویا خودش این گناه را مرتکب شده و علاوه بر آن، سنگینی بار افشا کردن را نیز باید متحمل شود در حالی که ممکن است خداوند عامل گناه را آمرزیده باشد و عقوبت او همان افشا شدن در دنیا باشد و در آخرت هم گناهش پنهان شود.<ref>عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۴ق، ج۱۲، ص۲۸۵.</ref>

*'''عذاب سخت اخروی'''

در حدیثی از [[امام رضا]](ع) و به نقل از پیامبر(ص) آمده، هر که بر مؤمن تهمت بزند، و یا چیزی را که در او نیست به وی نسبت دهد، در روز [[قیامت|رستاخیز]] خداوند او را بر تلّی از آتش بر پا نگه دارد تا از عهده آنچه گفته است بیرون آید.<ref>عاملی، تفسیرعاملی، ۱۳۶۰ش، ج۶، ص۳۱۳.</ref>