پرش به محتوا

یقین: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۳ ژانویهٔ ۲۰۱۸
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
imported>Alikhosravi
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{اخلاق-عمودی}}
{{اخلاق-عمودی}}
'''یقین'''، مرتبه‌ای عالی از معرفت و از بالاترین مراحل سلوک و کمالات انسانی. در کتاب‌های [[اخلاق|اخلاقی]] یقین را اعتماد و توجه کامل به خدا و روی‌گردانی از غیر او معنا کرده و حالتی دانسته‌اند که در آن انسان نسبت به خوب و بد پیشامدها بی‌تفاوت است. علماء اخلاق برپایه آیات [[قرآن]] سه مرتبه «[[علم الیقین]]»، «[[عین الیقین]]» و «[[حق الیقین]]» را برای یقین بیان کرده و حق الیقین را ویژه [[عرفان|عارفان]] و [[حکیم|حکیمان]] بزرگ دانسته‌اند.
'''یقین'''، مرتبه‌ای عالی از معرفت و از بالاترین مراحل سلوک و کمالات انسانی. در کتاب‌های [[اخلاق|اخلاقی]] یقین را اعتماد و توجه کامل به [[خدا]] و روی‌گردانی از غیر او معنا کرده و حالتی دانسته‌اند که در آن انسان نسبت به خوب و بد پیشامدها بی‌تفاوت است. علماء اخلاق برپایه [[آیه|آیات]] [[قرآن]] سه مرتبه «[[علم الیقین]]»، «[[عین الیقین]]» و «[[حق الیقین]]» را برای یقین بیان کرده و حق الیقین را ویژه [[عرفان|عارفان]] و [[حکیم|حکیمان]] بزرگ دانسته‌اند.


[[حدیث|روایات]] بسیاری از [[پیامبر(ص)]] و [[امامان شیعه]] درباره یقین گزارش شده است. در روایات، یقین مرحله‌ای بالاتر از [[ایمان]] و [[اسلام]] و [[تقوا]] دانسته شده است. برطبق احادیث برخی از نشانه‌های اهل یقین عبارت‌اند از [[اخلاص]]، [[زهد]]، تلاش برای انجام‌دادن اعمال نیک، خشوع و خودداری از مجادله.
[[حدیث|روایات]] بسیاری از [[پیامبر(ص)]] و [[امامان شیعه]] درباره یقین گزارش شده است. در روایات، یقین مرحله‌ای بالاتر از [[ایمان]] و [[اسلام]] و [[تقوا]] دانسته شده است. برطبق احادیث برخی از نشانه‌های اهل یقین عبارت‌اند از [[اخلاص]]، [[زهد]]، تلاش برای انجام‌دادن اعمال نیک، خشوع و خودداری از مجادله.
کاربر ناشناس