پیامبران: تفاوت میان نسخه‌ها

دریافت [[وحی]]، [[علم غیب]]،<ref>طوسی، التبیان، داراحیاء التراث العربی، ج۲، ص۴۵۹.</ref> و [[عصمت]]<ref>مفید، عدم سهو النبی، ۱۴۱۳ق، ص۲۹و۳۰؛ سید مرتضی، تنزیه الأنبیاء، ۱۳۸۷ش، ص۳۴.</ref> و [[مستجاب الدعوه]] بودن<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۷۲، ص۱۱۶.</ref> از ویژگی‌های پیامبران است. بیشتر [[کلام اسلامی|متکلمان اسلامی]] بر این باورند که پیامبران در همه امور و مراحل زندگی از [[گناه]] و خطا معصوم‌اند؛<ref>مفید، عدم سهو النبی، ۱۴۱۳ق، ص۲۹و۳۰؛ سید مرتضی، تنزیه الأنبیاء، ۱۳۸۷ش، ص۳۴.</ref> از این‌رو مواردی را که در [[قرآن]] از [[استغفار]] پیامبران و بخشایش [[خدا|خداوند]] سخن به میان آمده،<ref>برای نمونه نگاه کنید به: سوره قصص، آیه ۱۶؛ سوره انبیاء، آیه۸۷؛ سوره طه، آیه۱۲۱.</ref> مانند کشتن مرد مصری توسط [[حضرت موسی(ع)]]،<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۶، ص۴۲، ۴۳.</ref> رها کردن [[نبوت|رسالت]] توسط [[یونس (پیامبر)|حضرت یونس(ع)]]<ref> طباطبایی، المیزان،۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۳۱۵. </ref> و خوردن [[شجره ممنوعه|میوه ممنوعه]] توسط [[آدم (پیامبر)|حضرت آدم(ع)]]<ref>طبرسی، مجمع‌البیان، ۱۳۷۲، ج۷، ص۵۶؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۲۳.</ref> به [[ترک اولی]] تفسیر کرده‌اند. در مقابل برخی [[کلام اسلامی|متکلمان]]، [[عصمت پیامبران]] را فقط در امور مربوط به نبوت لازم می‌دانند و در امور جاری زندگی قائل به [[سهو النبی]] هستند.<ref>صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۶۰.</ref>