استجابت دعا: تفاوت میان نسخه‌ها

* '''فقط از خداوند درخواست کردن:''' دل کندن از اسباب ظاهری و خیالی و خواندن خداوند از روی [[اخلاص]] از  شرایط استجابت دعا دانسته شده است؛ به این دلیل که خداوند در آیه ۱۸۲ سوره بقره طلب کردن بندگان را فقط به خود مستند کرده است.<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۳۳؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۵، ص۲۶۲.</ref>

* '''دعا همراه با شناخت خدا:''' شناخت نسبت به خداوند در هنگام دعا و اینکه از چه کسی طلب می‌شود، از شرایط استجابت دعا معرفی شده است. در روایتی آمده گروهی از [[امام صادق(ع)]] درباره عدم استجابت دعا سوال کردند و امام در پاسخ نداشتن شناخت و معرفت نسبت به شخصی که خوانده می‌شود را دلیل عدم اجابت دعا بیان کرد.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۰، ص۳۶۸.</ref>

* '''دعا همراه با عمل صالح:''' برای استجابت دعا، انجام [[عمل صالح]] و به ویژه دادن صدقه مورد تاکید است.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۱۶۵؛ ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ۱۴۰۴ق، ص۱۱۱.</ref> در آیه ۲۶ [[سوره شوری]] خداوند به کسانی که [[ایمان]] آورده و عمل صالح انجام می‌دهند وعده اجابت درخواست آنان را داده است.

* '''دعا در جمع مؤمنین''': حضور در جمع مؤمنان و دعا همراه آنان از علل مهم استجابت دعا دانسته شده است. در روایتی از امام صادق(ع) آمده است، هیچ جماعت چهل نفری مؤمنین نیستند که به درگاه خداوند دعا کنند و خدا دعای آنان را رد کند و خود ایشان نیز هنگام مشکلات، خانواده و فرزندان خود را جمع کرده، دعا می‌کرد و آنها آمین می‌گفتند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۸۷.</ref>