شیطان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شیطان''' نامی است برای هر موجود شرور و سرکش. به عنوان اسم خاص، شیطان (یا [[ابلیس]]) نام موجودی است که بر [[آدم]] [[سجده]] نکرد و از درگاه الهی رانده شد. در مورد چیستی شیطان بین علما اختلاف است ولی بیشتر مفسران او را از جنس [[جن]] می‌دانند.  

در [[قرآن]] واژه شیطان و شیاطین ۸۸ بار به کار رفته که در بسیاری از موارد، مراد از آن ابلیس است. طبق آیات، شیطان از انجام فرمان الهی درباره سجده بر آدم سرباز زد و از جایگاهی که در آن قرار داشت رانده شد؛ پس از آن، از خداوند خواست که او را تا روز [[قیامت]] مهلت دهد و خداوند نیز تا روزی معین به او مهلت داد. خداوند در آیات متعددی انسان را متوجه خطر بزرگ شیطان نموده و از او می‌خواهد تا وسوسه‌های شیطان، او را از راه بندگی و عبودیت بیرون نبرد.

[[روایات]] زیادی نیز در ارتباط با شیطان نقل شده است. در این روایات به موضوعات مختلفی از جمله ماجرای شیطان با برخی [[انبیا]] و [[ائمه]]، اسباب دوری از شیطان، اوصاف و ویژگی‎های شیطان پرداخته شده است.

 

بنابر فرهنگ اسلامی، شیطان فقط می‌تواند انسان را وسوسه کرده و به [[گناه]] تشویق کند و بیش از دعوت کردن به گناه، سلطه و قدرتی بر انسان ندارد و نمی‌تواند انسان را وادار به گناه کند. سرانجام شیطان و پیروانش [[جهنم|دوزخ]] خواهد بود.

شیطان در فرهنگ اسلامی، اسم عام برای هر موجود منحرف‌کننده و سرکش در برابر خداوند است که ممکن است انسان باشد یا [[جن]]، اما [[ابلیس]]، اسم خاص شیطانی است که در [[بهشت]] بر [[آدم (پیامبر)|آدم]] [[سجده]] نکرد و با شیاطین دیگر، در پی منحرف کردن انسان‌هاست.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۵ش، ج۲۹، ص۱۹۲.</ref> شیطان در [[قرآن|قرآن کریم]]، دشمن دائمی انسان‌ها معرفی شده که برای گمراهی آنها تلاش می‌کند.<ref>سوره زخرف، آیه ۶۲؛ سوره یوسف، آیه ۵؛ سوره کهف، آیه ۵۰؛ سوره اسراء، آیه ۵۳؛ سوره بقره، آیه ۱۶۸.</ref> قلمرو شیطان، ساحت تشریعی دانسته شده، نه تکوین؛ چرا که بنابر آموزه‌های اسلامی، شیطان تنها می‌تواند انسان را وسوسه و به [[گناه]] تشویق کند، بر این اساس، بیش از دعوت کردن به گناه، سلطه و قدرتی بر انسان ندارد.<ref>و ما کان لی علیکم من سلطان الا ان دعوتکم فاستجبتم لی (سوره ابراهیم، آیه ۲۲).</ref>