نماز جماعت: تفاوت میان نسخه‌ها

همچنین در روایات آمده است که یک نماز جماعت از ۲۵ نماز در غیر جماعت برتر است<ref>طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۲۶۵؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۳۷۳.</ref> و ثواب یک نماز جماعت، برتر از چهل سال نماز فُرادا در خانه دانسته شده<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۶، ص۴۴۶.</ref> و فضیلت نماز جماعت به [[امامت جماعت|امامت]] عالِم، مانند فضیلت نماز به امامت [[پیامبر اکرم(ص)]] است.<ref>علامه مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۱۰ق، ج۸۸، ص۱۱۹.</ref>

بنابر روایات، نماز جماعت سبب دوری از نفاق،<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۶، ص۴۴۹.</ref> آمرزش [[گناهان]]،<ref>صدوق، ثواب الاعمال، ۱۴۰۶ق، ص۳۷.</ref> [[استجابت دعا]]،<ref>علامه مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۱۰ق، ج۸۸، ص۴.</ref> آسان شدن تحمل سختی‌های [[قیامت]]،  ورود به [[بهشت]]<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۳۷۲.</ref> و جلب خشنودی [[خدا]] و [[فرشته|ملائکه]]<ref>صدوق، ثواب الاعمال، ۱۴۰۶ق، ص۳۷.</ref> می‌شود. همچنین کسی که در نماز جماعت شرکت می‌کند، می‌تواند دیگران را [[شفاعت]] کند.<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۶، ص۴۴۹.</ref>

از نظر فقیهان شیعه، به جماعت خواندن نمازهای مستحب به جز [[نماز باران]]، [[بدعت]] است.<ref>طوسی، الخلاف، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۵۳۰؛ سید یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۷۶۵.</ref> با این حال به نظر برخی از فقهای شیعه، خواندن [[نماز عیدین]] در [[غیبت امام زمان (عج)|عصر غیبت]] مستحب است.<ref>سید یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۷۶۵؛ امام خمینی، توضیح المسائل، ۱۳۸۷ش، ص۲۳۴.</ref> بنابر نظر مشهور شیعه، نماز عیدین را چه در صورت وجوب و چه در صورت استحباب باید‌ به جماعت خواند.<ref>صدوق، المقنع، ۱۴۱۵ق، ص۱۴۹؛ نراقی، مستند الشیعه، ۱۴۱۵ق، ج۶، ص۶.</ref> در مقابل، بیشتر فقیهان اهل سنت، به جماعت خواندنِ تمامی [[نمازهای مستحب]] مانند [[نماز تراویح]] را مجاز می‌دانند.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعة، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۳۷۰ـ۳۷۱.</ref> مالکیان و حنفیان، به جماعت خواندن برخی [[نوافل]] در غیر نمازهای مستحبیِ [[ماه رمضان]] و نیز [[نماز آیات]] را مکروه دانسته‌اند.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعة، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۳۷۰.</ref>

بنابر فقه اسلامی، امام جماعت باید عاقل،<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۳، ص۳۲۳.</ref> بالغ،<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۳، ص۳۲۵.</ref> مؤمن<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۳، ص۲۷۳-۲۷۵.</ref> و [[عادل]]<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۳، ص۲۷۵.</ref> باشد. همچنین امام جماعت باید [[ختنه|ختنه‌شده]]<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۱۵۵؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۳۱، ص۲۶۳.</ref> و حلال‌زاده<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۳، ص۳۲۴.</ref> باشد، و قرائت نمازش درست باشد.<ref>یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج‌۱، ص۷۹۸.</ref> اگر همه یا برخی از مأمومان مرد باشند، امام جماعت باید مرد باشد.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۳، ص۳۳۶-۳۳۷.</ref>

یکی از شرایط امام جماعت، مؤمن بودن، به معنای شیعه دوازده امامی است؛<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۳، ص۲۷۳-۲۷۵.</ref> از این رو فقیهان شیعه اقتدای مأموم شیعه به امام جماعت اهل سنت را با اتکا به روایاتی<ref>نوری، وسایل الشیعه، ج۸، ص۳۰۹، ج۸، ص۳۱۲.</ref> صحیح ندانسته‌‌اند؛<ref>طوسی، الخلاف، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۵۴۹؛ حلی، المعتبر، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۳۲.</ref> اما درباره اقتدا به اهل سنت در شرایط خاص، مثلا از باب [[تقیه]]، اختلاف‌نظر وجود دارد؛ [[امام خمینی]] و برخی دیگر، اقتدا به اهل سنت را بدون اشکال دانسته‌اند،<ref>امام خمینی، الرسائل العشریه، ۱۳۸۷ش، ص۶۳-۶۴.</ref> و برخی دیگر، تکرار نماز، یا عدم اقتدا و قرائت حمد و سوره را شرط دانسته‌اند.<ref>نراقی، مستند الشیعه، ۱۴۱۵ق، ص۵۳-۵۴.</ref> این اختلاف ناشی از تعارض روایات در شرایط ثانوی دانسته شده است.<ref>[http://miqat.hajj.ir/article_51419.html کمالی اردکانی، «بررسی فقهی اقتدای به اهل تسنن در حرمین شریفین»،]</ref>