Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۲۶
ویرایش
معاد جسمانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (←منابع) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
کلمه [[معاد]] در لغت معانی متعددی دارد: بازگشتن، رد کردن، بازگردانیدن، بازگشتگاه، آن جهان، رستاخیز و مقابل معاش.<ref>دهخدا، لغت‌نامه، ذیل کلمه «معاد».</ref> | کلمه [[معاد]] در لغت معانی متعددی دارد: بازگشتن، رد کردن، بازگردانیدن، بازگشتگاه، آن جهان، رستاخیز و مقابل معاش.<ref>دهخدا، لغت‌نامه، ذیل کلمه «معاد».</ref> | ||
در اصطلاح [[علم کلام|متکلمان]]، معاد به معنای حشر و برانگیختن است و بر دو نوع است: جسمانی و روحانی. در این رویکرد، معاد جسمانی از [[ضروری دین]] و انکار آن مستلزم کفر است.<ref>محمدی گیلانی، المعاد فی الکتاب و السّنة، ۱۳۷۹ش، ص۲۲۷- ۲۲۳؛ حسینی شیرازی، القول السّدید فی شرح التّجرید، ص۳۸۴؛ ربانی، معاد از دیدگاه قرآن، ۱۳۶۰ش، ص۱۸۸۸.</ref> به این صورت که انسان مرکب از روح و بدن است. با پایان یافتن عمر دنیایی به عالم برزخ می‌رود. چون قیامت در می‌رسد، باری دیگر با جسم و روح خویش زنده می‌شود و برای محاسبه به محشر درمی‌آید. اگر نیکوکار باشد، به نعمت‌های بهشتی می‌رسد و اگر بدکار باشد، به کیفر می‌رسد.<ref>فرهنگ شیعه، ۱۳۸۶ش، ص۴۱۳.</ref> | در اصطلاح [[علم کلام|متکلمان]]، معاد به معنای حشر و برانگیختن است و بر دو نوع است: جسمانی و روحانی. در این رویکرد، معاد جسمانی از [[ضروری دین]] و انکار آن مستلزم کفر است.<ref>محمدی گیلانی، المعاد فی الکتاب و السّنة، ۱۳۷۹ش، ص۲۲۷- ۲۲۳؛ حسینی شیرازی، القول السّدید فی شرح التّجرید، نشر آداب، ص۳۸۴؛ ربانی، معاد از دیدگاه قرآن، ۱۳۶۰ش، ص۱۸۸۸.</ref> به این صورت که انسان مرکب از روح و بدن است. با پایان یافتن عمر دنیایی به عالم برزخ می‌رود. چون قیامت در می‌رسد، باری دیگر با جسم و روح خویش زنده می‌شود و برای محاسبه به محشر درمی‌آید. اگر نیکوکار باشد، به نعمت‌های بهشتی می‌رسد و اگر بدکار باشد، به کیفر می‌رسد.<ref>جمعی از نویسندگان، فرهنگ شیعه، ۱۳۸۶ش، ص۴۱۳.</ref> | ||
==نظریات درباره معاد جسمانی== | ==نظریات درباره معاد جسمانی== | ||
در مورد معاد جسمانی نظریات متعددی ارائه شده است. برخی منکر آن شده و برخی آن را قبول | در مورد معاد جسمانی نظریات متعددی ارائه شده است. برخی منکر آن شده{{مدرک}} و برخی آن را قبول کرده و درصدد تحلیل عقلی آن برآمده‌اند و دیدگاه‌های مختلفی بیان شده است. | ||
با وجود اینکه معاد جسمانى از [[ضروريات دين]] و مورد اتفاق جميع [[اسلام|مسلمانان]] است؛<ref>مجلسی، حق اليقين، انتشارات اسلاميه، ص۳۶۹؛ حسينى تهرانى، معادشناسى، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۱۳۸.</ref> ولی در تفسیر و تحلیل آن میان فلاسفه و متکلمان اختلاف نظرهای جدی وجود دارد. برخی از فلاسفه مانند [[ابن سینا]] برآنند راهی برای اثبات معاد جسمانی جز از طریق شرع و تصدیق خبر پیامبر(ص) نیست و عقل ناتوان از اثبات و تحلیل آن است.<ref>ابن سينا، الشفاء- الإلهيات، ۱۴۲۴ق، مقاله نهم، ص۴۲۳.</ref> | |||
به صورت کلی این نظریات عبارتند از: | |||
::الف.''' بازگشت روح به بدن مادی دنیایی''': متکلمان بر اساس ظاهر آیات و روایات معتقدند که در روز قیامت، همین جسم دنیایی یا بدنی دیگر مثل آن است که به همراه روح برانگیخته می‌شود.<ref> حلی، باب حادی عشر، موسسه مطالعات اسلامی، ص۲۰۷؛ فخر رازی، تفسیر کبیر، بیروت، ج۲، ص۵۵.</ref> | ::الف.''' بازگشت روح به بدن مادی دنیایی''': متکلمان بر اساس ظاهر آیات و روایات معتقدند که در روز قیامت، همین جسم دنیایی یا بدنی دیگر مثل آن است که به همراه روح برانگیخته می‌شود.<ref> حلی، باب حادی عشر، موسسه مطالعات اسلامی، ص۲۰۷؛ فخر رازی، تفسیر کبیر، بیروت، ج۲، ص۵۵.</ref> | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۶: | ||
{{ستون-شروع|۲}} | {{ستون-شروع|۲}} | ||
* قرآن کریم. | * قرآن کریم. | ||
*ابن سينا، الشفاء-الإلهيات، تصحيح سعيد زائد-الاب قنواتى، قم، انتشارات مرعشى نجفى، ۱۴۰۴ق. | |||
* احسایی، احمد، شرح الزیاره الجامعه الکبیره، بی‌جا، مکتبه‌العذراء، ۱۴۲۴ق. | * احسایی، احمد، شرح الزیاره الجامعه الکبیره، بی‌جا، مکتبه‌العذراء، ۱۴۲۴ق. | ||
* احسایی، احمد، شرح العرشیه، کرمان، سعادت، ۱۳۶۱ش. | * احسایی، احمد، شرح العرشیه، کرمان، سعادت، ۱۳۶۱ش. | ||
* جمعی از نویسندگان، فرهنگ شیعه، قم، زمزم هدایت، چاپ دوم، ۱۳۸۶ش. | * جمعی از نویسندگان، فرهنگ شیعه، قم، زمزم هدایت، چاپ دوم، ۱۳۸۶ش. | ||
*حسينى تهرانى، سیدمحمد حسین، معادشناسى، سيد محمد حسين حسينى تهرانى، مشهد، نور ملكوت قرآن، چاپ اول،۱۴۲۳ق. | |||
* حسینی شیرازی، محمد مهدی، القول السدید فی شرح التجرید طوسی، نجف، مطبعه آداب، بی‌تا. | * حسینی شیرازی، محمد مهدی، القول السدید فی شرح التجرید طوسی، نجف، مطبعه آداب، بی‌تا. | ||
* حلی، حسن بن یوسف، الباب الحادی عشر، تهران، موسسه مطالعات اسلامی، بی‌تا. | * حلی، حسن بن یوسف، الباب الحادی عشر، تهران، موسسه مطالعات اسلامی، بی‌تا. | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۹: | ||
* کدیور، محسن، مجموعه مصنفات حکیم موسس آقا علی مدرس طهرانی، تهران، موسسه اطلاعات، ۱۳۷۸ش. | * کدیور، محسن، مجموعه مصنفات حکیم موسس آقا علی مدرس طهرانی، تهران، موسسه اطلاعات، ۱۳۷۸ش. | ||
* مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، بیروت، موسسه الوفاء، ۱۴۰۴ق. | * مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، بیروت، موسسه الوفاء، ۱۴۰۴ق. | ||
*مجلسی، محمد باقر، حق اليقين، انتشارات اسلاميه، بی‌تا. | |||
* محمدی گیلانی، محمد، المعاد فی الکتاب و السنه، تهران، نشر سایه، ۱۳۷۹ش. | * محمدی گیلانی، محمد، المعاد فی الکتاب و السنه، تهران، نشر سایه، ۱۳۷۹ش. | ||
* ملاصدرا، صدرالدین محمد، الحکمه المتعالیه فی الاسفار العقلیه الاربعه، بیروت، دارالاحیاءالتراث‌العربی، چاپ سوم، ۱۹۸۱م. | * ملاصدرا، صدرالدین محمد، الحکمه المتعالیه فی الاسفار العقلیه الاربعه، بیروت، دارالاحیاءالتراث‌العربی، چاپ سوم، ۱۹۸۱م. | ||