سید محمدهاشم خوانساری: تفاوت میان نسخه‌ها

| تالیفات = رسالۀ الذّبیحیه • الاستصحاب • حاشیه بر معالم الدین {{سخ}} شرح [[زبدة الاصول]] [[شیخ بهائی]] • [[میزان الانساب]] و

| اجتماعی =

میرزا هاشم تحصیل فقه، اصول و دیگر علوم را در اصفهان آغاز کرد. او عمده تحصیلات خود را نزد [[صدر الدین عاملی]] (د۱۲۶۴)، که وی را پدر معنوی خویش خوانده و بعدها داماد او هم شد، گذراند.<ref>المقالات اللطیفة، ص۳۱۲-۳۱۳</ref> عاملی در اوایل جوانی محمد هاشم به [[اجتهاد]] وی تصریح کرد و اولین فردی بود که به او اجازۀ [[اجتهاد]] داد.<ref>المقالات اللطیفة، ص۳۱۳.</ref>

خوانساری، حدود سی سال در بخشی مهمی از [[ایران]] [[مرجع تقلید]] [[شیعیان]] بود.<ref> حسینی یزدی و همکاران، ص۴۹۴.</ref> [[ناصر الدین شاه]] (حکومت: ۱۲۶۴-۱۳۱۳ق) به وی توجه داشت و در بازگشت او از سفر [[مشهد]] به دستور شاه، مردم [[تهران]] از او استقبال کردند.<ref>موسوی اصفهانی، ج۱، ص۱۴۲.</ref> محمد حسن خان اعتماد السلطنة (صنیع الدوله) که در دورۀ [[ناصرالدین شاه]] وزارت انطباعات و مناصبی دیگر را بر عهده داشت از کسانی است که میرزا محمد هاشم را در [[تهران]] ملاقات کرده و او را ستوده است.<ref> اعتماد السلطنه، ص۱۹۶؛ موسوی اصفهانی،ج۱، ص۱۴۲.</ref> او را فقیهی عارف، زاهد، محقق و نویسنده‌ای کوشا دانسته‌اند.<ref> امینی، ج۲، ص۵۴۸؛ انصاری، ص۳۷۲.</ref> و در رثای او قصیده‌هایی سروده‌اند.<ref>بخشی، ص۱۸۷-۱۸۹؛ روضاتی، ص۱۱۷-۱۱۸.</ref>

*رسالة الذّبیحیه؛ نخستین اثر فقهی او دربارۀ حکم ذبایح [[اهل کتاب]] است. که آن را به توصیۀ استادش، صدر الدین عاملی تألیف کرد.<ref>خوانساری، المقالات اللطیفیة، ص۳۱۳؛ آقابزرگ، ج۱۰، ص۴.</ref>