کاربر ناشناس
داوود (پیامبر): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←نبوت و پادشاهی
imported>Shadpoor جز (←منابع) |
imported>Shadpoor جز (←نبوت و پادشاهی) |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
داوود از پیامبران بزرگ بنی اسرائیل بود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۹، ص۲۳۶.</ref> خداوند بر حضرت داوود [[کتاب زبور]] را نازل کرد.<ref>سوره نساء، آیه۱۶۳.</ref> | داوود از پیامبران بزرگ بنی اسرائیل بود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۹، ص۲۳۶.</ref> خداوند بر حضرت داوود [[کتاب زبور]] را نازل کرد.<ref>سوره نساء، آیه۱۶۳.</ref> | ||
پس از [[حضرت موسی(ع)]] و [[حضرت یوشع]]، مردانی به رهبری مردم اشتغال داشتند که داوران نامیده می‌شدند. آخرین داور، [[حضرت سموئیل]] بود که بنی‌اسرائیل از او خواستند برایشان پادشاهی تعیین کند. در نهایت [[طالوت]] (شاؤل) به پادشاهی رسید.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، | پس از [[حضرت موسی(ع)]] و [[حضرت یوشع]]، مردانی به رهبری مردم اشتغال داشتند که داوران نامیده می‌شدند. آخرین داور، [[حضرت سموئیل]] بود که بنی‌اسرائیل از او خواستند برایشان پادشاهی تعیین کند. در نهایت [[طالوت]] (شاؤل) به پادشاهی رسید.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۵ش، ص۵۱.</ref> در زمان طالوت جنگ بزرگی در گرفت. طالوت وعده داد هر شخصی [[جالوت]]؛ بزرگ‌ترین قهرمان سپاه دشمن را بکشد، نصف مالش را به او می‌دهد و دخترش را نیز به [[عقد نکاح|عقد]] او در می‌آورد.<ref>ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۷، ص۸۱.</ref> در آن جنگ حضرت داوود توانست جالوت را بکشد<ref>سوره بقره،آیه۲۵۱.</ref> و نصف مال طالوت را گرفت و داماد او شد.<ref>ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۷، ص۸۳.</ref> | ||
نبوت و پادشاهی هر یک در میان نسل خاصی از فرزندان [[حضرت یعقوب(ع)|یعقوب]] باقی بود، با این حال [[خداوند]] این دو مقام را برای داوود قرار داد<ref>ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۰.</ref> و پس از فوت طالوت، داوود پادشاه بنی‌اسرائیل نیز گشت.<ref>ابن‌اثیر، الکامل، ۱۳۴۵ق، ج۱، ص۲۲۳.</ref> تاریخ پادشاهی داوود، در کتاب‌های دهم و یازدهم از [[عهد عتیق]]، به نام‌های «کتاب دوم سموئیل» و «کتاب اول پادشاهان»، ثبت شده است.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۵ش، ص۴۹-۵۰</ref> | نبوت و پادشاهی هر یک در میان نسل خاصی از فرزندان [[حضرت یعقوب(ع)|یعقوب]] باقی بود، با این حال [[خداوند]] این دو مقام را برای داوود قرار داد<ref>ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۰.</ref> و پس از فوت طالوت، داوود پادشاه بنی‌اسرائیل نیز گشت.<ref>ابن‌اثیر، الکامل، ۱۳۴۵ق، ج۱، ص۲۲۳.</ref> تاریخ پادشاهی داوود، در کتاب‌های دهم و یازدهم از [[عهد عتیق]]، به نام‌های «کتاب دوم سموئیل» و «کتاب اول پادشاهان»، ثبت شده است.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۵ش، ص۴۹-۵۰</ref> | ||