معتصم عباسی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[محمد بن قاسم]] بن علی ملقب به صوفی<ref>مقاتل الطالبیین، بیروت، ص۴۶۵.</ref> {{یادداشت|پیروانش او را صوفی نامیدند چون همواره جامه‌ای خشن از پشم سفید بر تن داشت و در زهد و پارسایی زبان‌زد بود؛ اصفهانی، مقاتل الطالبیین، بیروت، ص۴۶۵.}} از نوادگان [[امام حسین(ع)]] در سال ۲۱۹ق با شعار [[الرضا من آل محمد]]<ref>خضری، تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه، ۱۳۸۳ش، ص۹۲. </ref> بر علیه معتصم در طالقان<ref>ذهبی، تاریخ الإسلام، ۱۴۱۳ق، ج۱۵، ص۲۹.</ref> خراسان<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۳۸۷ق، ج۹، ص۷؛ ابن مسکویه، تجارب الأمم، ۱۳۷۹ش، ج۴، ص۱۷۶؛ ابن اثیر، الکامل، ۱۹۶۵م، ج۶، ص۴۴۲.</ref> که در نواحی [[مرو]] است،<ref>گردیزی، زین الأخبار، ۱۳۶۳ش، ص۱۷۵.</ref> قیام کرد. دلیل آن چنین ذکر شده است که معتصم وقتی به خلافت رسید، محمد بن قاسم را فراخواند تا فعالیت‌های او را مورد بررسی و تحقیق قرار دهد. محمد بن قاسم پس از اطلاع از تصمیم معتصم از کوفه به خراسان گریخت.<ref>حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ۱۳۷۶ش، ص۸۰.</ref> بسیاری از مردم [[خراسان]] به دور او جمع شدند؛<ref>مسعودی، مروج الذهب، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۴۶۴.</ref> اما حرکت او فاقد سازمان دهی بود و خطر جدی برای حکومت معتصم نبود.  

معتصم به امیر خراسان، عبدالله بن طاهر دستور داد با او مقابله کند.<ref> اصفهانی، مقاتل الطالبیین، بیروت، ص۴۶۵.</ref> محمد شکست خورد و به [[نیشابور]] گریخت. وی سرانجام دستگیر و در [[سامرا]] زندانی شد؛ اما به کمک برخی از پیروانش از زندان فرار کرد و تا پایان عمر مخفیانه زیست.<ref>ابن اثیر، الکامل، بیروت، ج۶، ص۴۴۲-۴۴۳؛ ابن مسکویه، تجارب الأمم، ۱۳۷۹ش، ج۴، ص۱۷۷.</ref> [[ابوالفرج اصفهانی]] معتقد است که او به [[واسط]] رفت و در آنجا سکنی گزید.<ref>اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ص۴۷۱.</ref> برخی معتقدند که در روزگار [[متوکل]] گرفتار شده و در زندان درگذشت.

این قیام به عنوان بارزترین انقلاب [[علویان]] پس از شهادت [[امام رضا(ع)]] شناخته می‌شود.<ref>خضری، تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه، ۱۳۸۳ش، ص۹۲.</ref>