پرش به محتوا

حرز: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۷۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۱۴
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:


==در لغت و اصطلاح==
==در لغت و اصطلاح==
حِرز (جمع آن اَحْراز) در لغت به جایى می‌گویند كه چنان محصور و محكم باشد كه اگر كسى بدان وارد شود از گزندها و خطرها مصون بماند (خلیل‌بن احمد؛ جوهرى؛ ابن‌منظور؛ زبیدى، ذیل واژه) و در اصطلاح، مشابه با تعویذ و عُوذَه (رجوع کنید به جوهرى؛ ابن‌منظور؛ زبیدى، همانجاها) یا قسمى از آن است كه با آداب شرع موافق باشد. بنابه گفته زمخشرى (ذیل واژهكاربرد حرز در معناى اصطلاحى از باب مَجاز است (نیز رجوع کنید به زبیدى، همانجا).
 
حِرز (جمع آن اَحْراز) در لغت به جایى می‌گویند كه چنان محصور و محكم باشد كه اگر كسى بدان وارد شود از گزندها و خطرها مصون بماند<ref>خلیل‌بن احمد؛ جوهرى؛ ابن‌منظور؛ زبیدى، ذیل واژه</ref> و در اصطلاح، مشابه با تعویذ و عُوذَه<ref>رجوع کنید به جوهرى؛ ابن‌منظور؛ زبیدى، همانجاها</ref> یا قسمى از آن است كه با آداب شرع موافق باشد. بنابه گفته زمخشرى<ref>ذیل واژه</ref> كاربرد حرز در معناى اصطلاحى از باب مَجاز است.<ref>نیز رجوع کنید به زبیدى، همانجا</ref>


==تفاوت حرز با تعویذ==
==تفاوت حرز با تعویذ==


درباره تفاوت حرز و تعویذ و دعا باید گفت اینها مفاهیمى متداخل‌اند و مرز آنها با یكدیگر چندان مشخص نیست. در برخى از كتابهاى حدیث حرزها و تعویذها در یك باب و یك ردیف جمع شده‌اند (براى نمونه رجوع کنید به كلینى، ج 2، ص 568؛ مجلسى، 1403، ج 91، ص 193ـ406). شمارى از حرزها نیز ذیل عنوان «عوذات الائمة علیهم‌السلام للحفظ» (تعویذهاى امامان براى حفظ خود از آسیبها) فراهم آمده‌اند (براى نمونه رجوع کنید به مجلسى، 1403، ج 91، ص 192). ابن‌طاووس دعاى منسوب به امام جواد علیه‌السلام را كه گویند براى مصون ماندن از آسیبها براى مأمون نوشت، در مُهَج‌الدعوات (ص 52ـ59) «حرز» و در الامان 74) «عوذه» نامیده است. از مقایسه متون حرزها و تعویذها نیز به تفاوتى نمی‌توان دست یافت. به همین سبب، در ادبیات محدّثان و اهل دعا، حرز و تعویذ و تحرّز و تعوّذ غالباً در یك سیاق و به یك معنا به‌كار رفته‌اند (براى نمونه رجوع کنید به برقى، ج 2، ص 367؛ ابن‌طاووس، 1414ـ1416، ج 2، ص 275). شاید بتوان گفت تعویذ تنها خواندنیها و نوشتنیها (از قبیل اسم اعظم یا اذكار و ادعیه) است، اما حرز افزون بر اینها شامل اشیا هم می‌گردد.
درباره تفاوت حرز و تعویذ و دعا باید گفت اینها مفاهیمى متداخل‌اند و مرز آنها با یكدیگر چندان مشخص نیست. در برخى از كتابهاى حدیث حرزها و تعویذها در یك باب و یك ردیف جمع شده‌اند.<ref>براى نمونه رجوع کنید به كلینى، ج 2، ص 568؛ مجلسى، 1403، ج 91، ص 193ـ406</ref> شمارى از حرزها نیز ذیل عنوان «عوذات الائمة علیهم‌السلام للحفظ» (تعویذهاى امامان براى حفظ خود از آسیب ها) فراهم آمده‌اند.<ref>براى نمونه رجوع کنید به مجلسى، 1403، ج 91، ص 192</ref> ابن‌طاووس دعاى منسوب به امام جواد علیه‌السلام را كه گویند براى مصون ماندن از آسیبها براى مأمون نوشت، در مُهَج‌الدعوات<ref>مُهَج‌الدعوات، ص 52ـ59</ref> «حرز» و در الامان<ref>الامان،ص 74</ref> «عوذه» نامیده است. از مقایسه متون حرزها و تعویذها نیز به تفاوتى نمی‌توان دست یافت. به همین سبب، در ادبیات محدّثان و اهل دعا، حرز و تعویذ و تحرّز و تعوّذ غالباً در یك سیاق و به یك معنا به‌كار رفته‌اند.<ref>براى نمونه رجوع کنید به برقى، ج 2، ص 367؛ ابن‌طاووس، 1414ـ1416، ج 2، ص 275</ref> شاید بتوان گفت تعویذ تنها خواندنیها و نوشتنی ها (از قبیل اسم اعظم یا اذكار و ادعیه) است، اما حرز افزون بر اینها شامل اشیا هم می‌گردد.


==در احادیث==
==در احادیث==


واژه حرز و مشتقات آن در قرآن كریم نیامده، اما در احادیث شیعه و سنّى و ادعیه مأثور این واژه فراوان به‌كار رفته است (براى نمونه رجوع کنید به كلینى، ج 1، ص 281، ج 2، ص 221، 519؛ ابن‌بابویه، 1404، ج 1، ص 152؛ طوسى، 1378ـ1382، ج 3، ص 97؛ همو، 1411، ص 151، 574؛ ابن‌حنبل، ج 4، ص60؛ ابن‌ماجه، ج 2، ص 1272). شمارى از این حدیث ها، از جمله حدیث انس‌بن مالك (رجوع کنید به متقى، ج 2، ص 666ـ667) و حدیث منقول از علی‌بن ابی‌طالب (سیوطى، ذیل اسراء: 45؛ متقى، ج 2، ص 666حاكى از كاربرد حرز، به معناى مصطلح، در صدر اسلام است به این معنا كه پیامبر، امامان و برخى از صحابه و تابعان و اتباع ایشان براى حفظ خود یا دیگران از گزندها و آسیبها حرز به‌كار می‌برده و نتیجه مطلوب را نیز به دست می‌آورده‌اند.
واژه حرز و مشتقات آن در قرآن كریم نیامده، اما در احادیث شیعه و سنّى و ادعیه مأثور این واژه فراوان به‌كار رفته است.<ref>براى نمونه رجوع کنید به كلینى، ج 1، ص 281، ج 2، ص 221، 519؛ ابن‌بابویه، 1404، ج 1، ص 152؛ طوسى، 1378ـ1382، ج 3، ص 97؛ همو، 1411، ص 151، 574؛ ابن‌حنبل، ج 4، ص60؛ ابن‌ماجه، ج 2، ص 1272</ref> شمارى از این حدیث ها، از جمله حدیث انس‌بن مالك<ref>رجوع کنید به متقى، ج 2، ص 666ـ667</ref> و حدیث منقول از علی‌بن ابی‌طالب،<ref>سیوطى، ذیل اسراء: 45؛ متقى، ج 2، ص 666</ref> حاكى از كاربرد حرز، به معناى مصطلح، در صدر اسلام است به این معنا كه پیامبر، امامان و برخى از صحابه و تابعان و اتباع ایشان براى حفظ خود یا دیگران از گزندها و آسیبها حرز به‌كار می‌برده و نتیجه مطلوب را نیز به دست می‌آورده‌اند.


==نزد صوفیان==
==نزد صوفیان==


استعمال حرز براى مصونیت از آزار شیاطین و جنّیان و نوشتن یا املا كردن حرز براى شفاى بیماران، نزد صوفیان نیز متداول بوده است، چنان‌كه ابوسعید ابوالخیر یك رباعى سروده و بر آن شرحهایى به نام «حورائیه» نوشته شده است (محمدبن منوّر، بخش 1، مقدمه شفیعى كدكنى، ص صدونوزده). این رباعى حرزى بوده كه ابوسعید براى شفاى استاد خود، كه در بستر افتاده بوده، املا كرده است (رجوع کنید به محمدبن منوّر، بخش 1، ص 274). ابن‌عربى (ص 264) نیز حرزى را به سلیمان‌بن داود نبى نسبت داده است.
استعمال حرز براى مصونیت از آزار شیاطین و جنّیان و نوشتن یا املا كردن حرز براى شفاى بیماران، نزد صوفیان نیز متداول بوده است، چنان‌كه ابوسعید ابوالخیر یك رباعى سروده و بر آن شرحهایى به نام «حورائیه» نوشته شده است.<ref>محمدبن منوّر، بخش 1، مقدمه شفیعى كدكنى، ص صدونوزده</ref> این رباعى حرزى بوده كه ابوسعید براى شفاى استاد خود، كه در بستر افتاده بوده، املا كرده است.<ref>رجوع کنید به محمدبن منوّر، بخش 1، ص 274</ref> ابن‌عربى<ref>ص 264</ref> نیز حرزى را به سلیمان‌بن داود نبى نسبت داده است.


==نزد شیعیان==
==نزد شیعیان==


حرز در فرهنگ شیعى از فرهنگ سایر مسلمانان متداول‌تر بوده است. وجود انبوهى از حرزها و عوذه‌ها و دعاهاى حفظ، كه در كتب ادعیه و حدیث امامیه ثبت شده، شاهد این مدعاست (براى نمونه رجوع کنید به ابن‌طاووس، 1414، ص14ـ64، 137ـ153، 206ـ208؛ مجلسى، 1403، ج 91، ص 208ـ406، ج 92، ص 209ـ279). از واژه حرز در شعر فارسى هم استفاده شده است (براى نمونه رجوع کنید به انورى، ج 1، ص 235؛ خاقانى، ص 17).
حرز در فرهنگ شیعى از فرهنگ سایر مسلمانان متداول‌تر بوده است. وجود انبوهى از حرزها و عوذه‌ها و دعاهاى حفظ، كه در كتب ادعیه و حدیث امامیه ثبت شده، شاهد این مدعاست.<ref>براى نمونه رجوع کنید به ابن‌طاووس، 1414، ص14ـ64، 137ـ153، 206ـ208؛ مجلسى، 1403، ج 91، ص 208ـ406، ج 92، ص 209ـ279</ref> از واژه حرز در شعر فارسى هم استفاده شده است.<ref>براى نمونه رجوع کنید به انورى، ج 1، ص 235؛ خاقانى، ص 17</ref>


==حجم==
==حجم==
خط ۷۶: خط ۷۷:
* اسماعیل‌بن حماد جوهرى، الصحاح: تاج‌اللغة و صحاح العربیة، چاپ احمد عبدالغفور عطار، بیروت ]بی‌تا.[، چاپ افست تهران 1368ش؛
* اسماعیل‌بن حماد جوهرى، الصحاح: تاج‌اللغة و صحاح العربیة، چاپ احمد عبدالغفور عطار، بیروت ]بی‌تا.[، چاپ افست تهران 1368ش؛
* شمس‌الدین محمدحافظ، دیوان، چاپ محمد قزوینى و قاسم غنى، تهران 1362ش؛
* شمس‌الدین محمدحافظ، دیوان، چاپ محمد قزوینى و قاسم غنى، تهران 1362ش؛
* حرّ عاملى؛ عبداللّه‌بن جعفر حمیرى، قرب‌الاسناد، قم 1413؛  
* حرّ عاملى؛ عبداللّه‌بن جعفر حمیرى، قرب‌الاسناد، قم 1413؛
* بدیل‌بن على خاقانى، دیوان، چاپ ضیاءالدین سجادى، تهران 1378ش؛
* بدیل‌بن على خاقانى، دیوان، چاپ ضیاءالدین سجادى، تهران 1378ش؛
* خلیل‌بن احمد، كتاب العین، چاپ مهدى مخزومى و ابراهیم سامرائى، قم 1405؛
* خلیل‌بن احمد، كتاب العین، چاپ مهدى مخزومى و ابراهیم سامرائى، قم 1405؛
* دهخدا؛
* دهخدا؛
* محمدبن احمد ذهبى، میزان الاعتدال فى نقدالرجال، چاپ على محمد بجاوى، قاهره 1963ـ1964، چاپ افست بیروت ]بی‌تا.[؛ * محمدبن محمد زبیدى، تاج‌العروس من جواهرالقاموس، چاپ على شیرى، بیروت 1414/ 1994؛
* محمدبن احمد ذهبى، میزان الاعتدال فى نقدالرجال، چاپ على محمد بجاوى، قاهره 1963ـ1964، چاپ افست بیروت ]بی‌تا.[؛ * محمدبن محمد زبیدى، تاج‌العروس من جواهرالقاموس، چاپ على شیرى، بیروت 1414/ 1994؛
* محمودبن عمر زمخشرى، اساس البلاغة، بیروت 1385/1965؛  
* محمودبن عمر زمخشرى، اساس البلاغة، بیروت 1385/1965؛
* سیوطى؛
* سیوطى؛
* محمدبن حسن طوسى، تهذیب‌الاحكام، چاپ حسن موسوى خرسان، نجف 1378ـ1382؛
* محمدبن حسن طوسى، تهذیب‌الاحكام، چاپ حسن موسوى خرسان، نجف 1378ـ1382؛
کاربر ناشناس