منافق: تفاوت میان نسخه‌ها

در منابع تاریخی و روایی برخی از مناقان صدر اسلام معرفی شده‌اند. مقریزی در کتاب «إمتاع الأسماع» منافقان قبایل اوس و خزرج را معرفی کرده و به اقدامات آنها در دشمنی با اسلام و پیامبر(ص) اشاره کرده است، از جمله [[عبدالله بن ابی|عبدالله بن اُبَی]] که [[مهاجران]] را تهدید به اخراج از مدینه کرد و [[عبدالله بن عیینه]] که یاران خود را به کشتن پیامبر تشویق کرد.<ref>مقریزی، امتاع الاسماع، ج۱۴، ص۳۴۳-۳۶۴.</ref>

[[اصحاب عقبه]] نیز در زمره منافقان شمرده شده‌اند. آنها گروهی از اصحاب بودند که در مسیر بازگشت پیامبر(ص) از [[غزوه تبوک]] نقشه ترور پیامبر را داشتند ولی خداوند پیامبر را از نقشه آنان آگاه کرد.<ref>مقریزی، امتاع الاسماع، ج۲، ص۷۴.</ref> مورخان و سیره‌نویسان تعداد اصحاب عقبه را بین ۱۲ تا ۱۵ تن ذکر کرده‌اند.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۱۰۴۵-۱۰۴۴؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ۱۳۹۸ق، ج۵، ص۲۰.</ref> بر اساس روایتی از [[امام باقر(ع)]] شمار آنان ۱۲ تن دانسته شده که هشت تن از [[قریش]] بوده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۷۹.</ref> [[شیخ صدوق]] بر اساس روایتی ۱۲ تن از آنان را از [[بنی‌امیه]] و ۵ تن را از سایر قبایل دانسته است.<ref>شیخ صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۳۹۸.</ref> سیوطی از علمای اهل سنت نام اصحاب عقبه را نقل کرده است، از جمله سعد بن ابی‌سَرح، ابوحاضر اعرابی، جُلاس بن سُوَید، مجمع بن جاریه، مُلَیح تَیمی، حُصَین بن نُمَیر، طُعَیمَة بن اُبَیرِق و مُرَّة بن رَبیع.<ref>سیوطی، الدرالمنثور، دارالفکر، ج۴، ص۲۴۳.</ref>

* علامه حلی، حسین بن یوسف، تحریر احکام الشرعیه علی مذهب الامامیه، تحقیق/تصحیح ابراهیم بهادری، قم، مؤسسه امام صادق، چاپ اول، ۱۴۲۰ق.