منافق: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مُنافق''' در فرهنگ اسلامی کسی است که در دل، [[خدا]] و [[آخرت]] را باور ندارد؛ ولی در ظاهر خود را پیش مسلمانان صاحب [[ایمان]] نشان می‌دهد. [[سوره منافقون]] در [[قرآن]] در بیان ویژگی‌های منافقان و سرزنش آنها نازل شده است. بنابر گزارش‌های تاریخی [[پیامبر]](ص) با منافقان مدارا کرد و با تدابیر خود اقدامات آنها را بی‌اثر می‌کرد. [[مسجد ضرار]] که پایگاه بخشی از منافقان [[مدینه]] شده بود، به‌دستور پیامبر تخریب شد.

منافق از مفاهیم پرکاربرد قرآنی است و در مقابل دو مفهوم [[مؤمن]] و [[کافر]] به کار می‌رود.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۲۵، ص۲۰۱، ۲۰۲.</ref> مؤمن کسی است که در دل، زبان و عمل به [[اسلام]] ایمان دارد، کافر کسی است که هم در باطن و در ظاهر اسلام را نپذیرفته است و منافق به کسی می‌گویند که در دل مخالف اسلام است، اما به زبان به اسلام اعتقاد دارد.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۲۵، ص۲۰۶.</ref> به گفته مرتضی مطهری منافق، در واقع، کافری است که کفرش را پنهان می‌کند.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۲۵، ص۲۰۶.</ref>