خوف و رجاء: تفاوت میان نسخه‌ها

== در کتاب‌های اخلاق ==

در کتاب‌های اخلاق [[اسلام|اسلامی]] نیز خوف و رجاء به عنوان یک اصل عملی عمده مورد توجه قرار گرفته و ابعاد آن کاویده شده است. در میان علمای اخلاق، [[غزالی]] بهترین تحلیل را از خوف و رجاء عرضه کرده است و نویسندگان بعدی سخنان وی را تخلیص و تکرار کرده‌اند. وی در آغاز بحث خود<ref> ج۴، ص۱۹۴</ref> این دو حالت را در انسان به دو بال مانند کرده است که به کمک هم پرواز را ممکن می‌سازند. وی با توجه به معنای لغوی این دو واژه، خوف را ناراحتی و دردی در قلب آدمی دانسته که از نگرانی نسبت به امر ناپسندی حاصل می‌شود که در آینده به وی خواهد رسید و در مقابل، از راحتی و لذتی که از انتظار امر پسندیده‌ای که در آینده به قلب آدمی خواهد رسید به رجاء تعبیر کرده است.<ref> ج۴، ص۱۹۵</ref> غزالی سپس در توضیح مفهوم رجاء اضافه می‌کند زمانی امرِ مطلوب موردِ انتظار، رجاء خوانده می‌شود که اکثر اسباب آن فراهم باشد، در غیر این صورت، نام غرور (فریفتگی) و حماقت بر آن صادق‌تر است و اگر هم معلوم نباشد که اسباب آن وجود دارد یا نه، نام تمنا بر آن بیشتر صدق می‌کند تا رجاء.