confirmed، templateeditor
۱۱٬۰۹۹
ویرایش
جز (اصلاح فاصلهٔ مجازی) |
جز (ویکی سازی) |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
برخی از علما، گسترده شدن زمین از کعبه را با یافتههای علمی سازگار دانسته و گفتهاند از آنجا که کعبه، بلندترین نقطه زمین بود، پس از فرونشستن آب، اولین نقطهای بود که ظاهر شد و سپس سایر نقاط زمین از زیر آب بیرون آمدند. عدهای از محققان معاصر نیز تلاش کردند این مطلب را با نظریات علمی همچون ریختشناسی زمین و نظریه اشتقاق واگنر توضیح و توجیه کنند. | برخی از علما، گسترده شدن زمین از کعبه را با یافتههای علمی سازگار دانسته و گفتهاند از آنجا که کعبه، بلندترین نقطه زمین بود، پس از فرونشستن آب، اولین نقطهای بود که ظاهر شد و سپس سایر نقاط زمین از زیر آب بیرون آمدند. عدهای از محققان معاصر نیز تلاش کردند این مطلب را با نظریات علمی همچون ریختشناسی زمین و نظریه اشتقاق واگنر توضیح و توجیه کنند. | ||
بنابر بعضی [[حدیث|روایات]] در این روز وقایعی همچون فرود آمدن [[کشتی نوح]] بر کوه | بنابر بعضی [[حدیث|روایات]] در این روز وقایعی همچون فرود آمدن [[کشتی نوح]] بر [[کوه جودی]]، تولد [[حضرت ابراهیم(ع)]] و [[حضرت عیسی(ع)]] و نزول نخستین رحمت خدا بر [[حضرت آدم(ع)]] به وقوع پیوستهاست. دحو الارض در [[فرهنگ اسلامی]] از روزهای بافضلیت شناخته میشود و اعمالی همچون [[غسل]]، [[روزه]] و [[نماز]] در آن سفارش شدهاست. | ||
== مفهومشناسی == | == مفهومشناسی == | ||
دَحْوُ الأرْض، اصطلاحی [[قرآن|قرآنی]] و [[حدیث|حدیثی]]<ref>[http://rch.ac.ir/article/Details/9117 هادیان رسنان، «دحو الارض»، دانشنامه جهان اسلام.]</ref> به معنای گستراندن زمین است.<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۶، ص۱۰۰. </ref> به گفته [[ناصر مکارم شیرازی|آیت الله مکارم شیرازی]] در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]]، منظور از آن این است که سطح زمین را در آغاز، آبهای حاصل آمده از بارانهای سیلابی فرا گرفته بود. این آبها، به تدریج در گودالهای زمین فرورفتند و خشکیها از زیر آب، سربرآوردند و روز به روز گسترده شدند تا به حالت کنونی درآمدند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۶، ص۱۰۰ و ۱۰۱.</ref> از نظر [[ابوالحسن شعرانی]]، دحو الارض به معنای گسترانیدن خشکیهای زمین است نه کره زمین.<ref>شعرانی، نثر طوبی، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۲۵۳.</ref> [[حسن حسنزاده آملی]] نیز آن را به معنای گسترده شدن زمین از برآمدهترین نقطه آن معنا کردهاست.<ref>حسنزاده آملی، هزار و یک کلمه، ۱۳۸۱ش، ج۳، ص۹۹.</ref> برخی از [[تفسیر قرآن|مفسران]] نیز دحو را به معنای حرکت دادن و دحو الارض را به معنای حرکت زمین معنا و تفسیر کردهاند.<ref>صادقی تهرانی، ستارگان از دیدگاه قرآن، ۱۳۸۵ش، ص۱۲۹-۱۳۲.</ref> | دَحْوُ الأرْض، اصطلاحی [[قرآن|قرآنی]] و [[حدیث|حدیثی]]<ref>[http://rch.ac.ir/article/Details/9117 هادیان رسنان، «دحو الارض»، دانشنامه جهان اسلام.]</ref> به معنای گستراندن زمین است.<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۶، ص۱۰۰. </ref> به گفته [[ناصر مکارم شیرازی|آیت الله مکارم شیرازی]] در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]]، منظور از آن این است که سطح زمین را در آغاز، آبهای حاصل آمده از بارانهای سیلابی فرا گرفته بود. این آبها، به تدریج در گودالهای زمین فرورفتند و خشکیها از زیر آب، سربرآوردند و روز به روز گسترده شدند تا به حالت کنونی درآمدند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۶، ص۱۰۰ و ۱۰۱.</ref> از نظر [[ابوالحسن شعرانی]]، دحو الارض به معنای گسترانیدن خشکیهای زمین است نه کره زمین.<ref>شعرانی، نثر طوبی، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۲۵۳.</ref> [[حسن حسنزاده آملی]] نیز آن را به معنای گسترده شدن زمین از برآمدهترین نقطه آن معنا کردهاست.<ref>حسنزاده آملی، هزار و یک کلمه، ۱۳۸۱ش، ج۳، ص۹۹.</ref> برخی از [[تفسیر قرآن|مفسران]] نیز دحو را به معنای حرکت دادن و دحو الارض را به معنای حرکت زمین معنا و تفسیر کردهاند.<ref>صادقی تهرانی، ستارگان از دیدگاه قرآن، ۱۳۸۵ش، ص۱۲۹-۱۳۲.</ref> | ||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
بنابر منابع حدیثی و [[فقه|فقهی]]، دحوالارض روز [[۲۵ ذیالقعده]] است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۱۵۰؛ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۸۹، ح۱۸۱۴ و ص۲۴۲، ح۲۳۰۰؛ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ص۶۶۹؛ طوسی، النهایة، نشر دارالاندلس، ص۱۶۹.</ref> به گزارش برخی منابع کهن وقوع دحو الارض بنابر [[تقویم هجری خورشیدی|سالشمار شمسی]]، در [[مهر]] روی دادهاست.<ref>بیرونی، الآثار الباقیه، ۱۳۸۰ش، ص۲۷۳.</ref> مطابق برخی روایات، در این روز اتفاقاتی در رابطه با برخی [[پیامبران]] واقع شدهاست که عبارتند از: | بنابر منابع حدیثی و [[فقه|فقهی]]، دحوالارض روز [[۲۵ ذیالقعده]] است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۱۵۰؛ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۸۹، ح۱۸۱۴ و ص۲۴۲، ح۲۳۰۰؛ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ص۶۶۹؛ طوسی، النهایة، نشر دارالاندلس، ص۱۶۹.</ref> به گزارش برخی منابع کهن وقوع دحو الارض بنابر [[تقویم هجری خورشیدی|سالشمار شمسی]]، در [[مهر]] روی دادهاست.<ref>بیرونی، الآثار الباقیه، ۱۳۸۰ش، ص۲۷۳.</ref> مطابق برخی روایات، در این روز اتفاقاتی در رابطه با برخی [[پیامبران]] واقع شدهاست که عبارتند از: | ||
*نزول نخستین رحمت آسمانی بر [[آدم(ع)]]<ref>صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۴۲.</ref> | *نزول نخستین رحمت آسمانی بر [[آدم(ع)]]<ref>صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۴۲.</ref> | ||
*نشستن [[کشتی نوح]] بر کوه جودی<ref>طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ص۸۲۰.</ref> | *نشستن [[کشتی نوح]] بر [[کوه جودی]]<ref>طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ص۸۲۰.</ref> | ||
*تولد [[حضرت ابراهیم(ع)]] و [[عیسی بن مریم]] در شب ۲۵ ذیالقعده.<ref>صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۸۹.</ref>{{یادداشت| طبق برخی منابع ولادت حضرت ابراهیم(ع) در اول ذیالحجه است.(طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ص۶۷۱)}} | *تولد [[حضرت ابراهیم(ع)]] و [[عیسی بن مریم]] در شب ۲۵ ذیالقعده.<ref>صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۸۹.</ref>{{یادداشت| طبق برخی منابع ولادت حضرت ابراهیم(ع) در اول ذیالحجه است.(طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ص۶۷۱)}} | ||