Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۰۷۳
ویرایش
جز (←منابع) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''دَحْوُ الْأرْض''' [[۲۵ ذیالقعده]]، روز بیرون آمدن زمین از زیر آب است. بنابر | '''دَحْوُ الْأرْض''' [[۲۵ ذیالقعده]]، روز بیرون آمدن زمین از زیر آب است. براساس برخی منابع حدیثی و تاریخی، نخستین جایی که از زمین سر برآورد، [[مکه]] یا [[کعبه]] بود. بنابر بعضی [[حدیث|روایات]] در این روز وقایعی همچون فرود آمدن [[کشتی نوح]] بر کوه جودی، تولد [[حضرت ابراهیم(ع)]] و [[حضرت عیسی(ع)]] و نزول نخستین رحمت خدا بر [[حضرت آدم(ع)]] به وقوع پیوسته است. دحو الارض در [[فرهنگ اسلامی]] از روزهای بافضلیت شناخته میشود و اعمالی همچون [[غسل]]، [[روزه]] و [[نماز]] در آن سفارش شده است. | ||
آیه ۳۰ سوره نازعات، تنها آیهای است که در آن به دحو الارض اشاره شده است؛ اما چگونگی زمان و مکان دحو الارض در قرآن بیان نشده است. | |||
== مفهومشناسی == | == مفهومشناسی == | ||
دَحْوالارض، اصطلاحی [[قرآن|قرآنی]] و [[حدیث|حدیثی]] است.{{مدرک}} منظور از دحوالارض بیرون آمدن خشکیهای گسترده زمین از زیر آب است. بنابر برخی [[حدیث|روایات]] و منابع کهن اسلامی، زمین در ابتدا زیر آب بوده است و سپس خشکیها از آب سر برآوردهاند.<ref>مرزوقی اصفهانی، کتاب الازمنة و الامکنه، ۱۴۱۷ق، ص۳۵.</ref> روز بیرون آمدن خشکیها [یا روز آغاز آن] روز دحوالارض نامیده شده است.{{مدرک}} بنابر برخی احادیث و کتابهای تاریخی، نخستین جایی که از زمین سر برآورد، [[مکه]] یا [[کعبه]] بوده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۴۱؛ فرات کوفی، تفسیر فرات، ۱۴۱۰ق، ص۱۸۵؛ فاکهی، أخبار مکه فی قدیم الدهر و حدیثه، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۲۹۵؛ قزوینی، آثار البلاد و اخبار العباد، ۱۹۹۸ م، ص۱۱۴.</ref> دحو به معنای واگسترانیدن،<ref>بیهقی، تاج المصادر، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۹۰.</ref> گسترش دادن<ref>خلیل بن احمد، کتاب العین، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۲۸۰، ذیل «دحو».</ref> و چیزی را از جای آن برکندن<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ۱۴۱۲ق، ص۳۰۸، ذیل «دحا».</ref> و «دحوالارض» به معنای گستراندن زمین است. | دَحْوالارض، اصطلاحی [[قرآن|قرآنی]] و [[حدیث|حدیثی]] است.{{مدرک}} منظور از دحوالارض بیرون آمدن خشکیهای گسترده زمین از زیر آب است. بنابر برخی [[حدیث|روایات]] و منابع کهن اسلامی، زمین در ابتدا زیر آب بوده است و سپس خشکیها از آب سر برآوردهاند.<ref>مرزوقی اصفهانی، کتاب الازمنة و الامکنه، ۱۴۱۷ق، ص۳۵.</ref> روز بیرون آمدن خشکیها [یا روز آغاز آن] روز دحوالارض نامیده شده است.{{مدرک}} بنابر برخی احادیث و کتابهای تاریخی، نخستین جایی که از زمین سر برآورد، [[مکه]] یا [[کعبه]] بوده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۴۱؛ فرات کوفی، تفسیر فرات، ۱۴۱۰ق، ص۱۸۵؛ فاکهی، أخبار مکه فی قدیم الدهر و حدیثه، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۲۹۵؛ قزوینی، آثار البلاد و اخبار العباد، ۱۹۹۸ م، ص۱۱۴.</ref> دحو به معنای واگسترانیدن،<ref>بیهقی، تاج المصادر، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۹۰.</ref> گسترش دادن<ref>خلیل بن احمد، کتاب العین، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۲۸۰، ذیل «دحو».</ref> و چیزی را از جای آن برکندن<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ۱۴۱۲ق، ص۳۰۸، ذیل «دحا».</ref> و «دحوالارض» به معنای گستراندن زمین است. | ||
خط ۱۱۰: | خط ۱۱۱: | ||
| توضیحات = | | توضیحات = | ||
}}</onlyinclude> | }}</onlyinclude> | ||
[[رده:مناسبتهای اسلامی]] | [[رده:مناسبتهای اسلامی]] |