ثقلین: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>S.j.mousavi جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو:کتاب‌شناسی ناقص}} | |||
'''ثقلین'''، به معنای دو شیء گرانبها و ارزشمند است. مشهور بودن این کلمه به سبب [[حدیث]]ی از [[پیامبر(ص)]] ـ مشهور به [[حدیث ثقلین]] ـ است که می‌فرماید «دو شیء گرانبها در میان شما باقی می‌گذارم که اگر آنها را دستاویز قرار دهید، هرگز گمراه نخواهید شد: کتاب خدا و عترتم که اهل بیتم هستند...». | '''ثقلین'''، به معنای دو شیء گرانبها و ارزشمند است. مشهور بودن این کلمه به سبب [[حدیث]]ی از [[پیامبر(ص)]] ـ مشهور به [[حدیث ثقلین]] ـ است که می‌فرماید «دو شیء گرانبها در میان شما باقی می‌گذارم که اگر آنها را دستاویز قرار دهید، هرگز گمراه نخواهید شد: کتاب خدا و عترتم که اهل بیتم هستند...». | ||
نسخهٔ ۴ مارس ۲۰۱۷، ساعت ۱۲:۵۵
 | کتاب‌شناسی یا ارجاعات این مقاله ناقص است. میتوانید با اصلاح نحوهٔ ارجاع به منابع بر طبق شیوهنامهٔ ارجاع به منابع، به ویکیشیعه کمک کنید. |
ثقلین، به معنای دو شیء گرانبها و ارزشمند است. مشهور بودن این کلمه به سبب حدیثی از پیامبر(ص) ـ مشهور به حدیث ثقلین ـ است که می‌فرماید «دو شیء گرانبها در میان شما باقی می‌گذارم که اگر آنها را دستاویز قرار دهید، هرگز گمراه نخواهید شد: کتاب خدا و عترتم که اهل بیتم هستند...».
معنای لغوی
ثَقَلْ در لغت به معنای بار و کالای مسافر[۱] و هر شیء گرانبها و ارزشمندی است که باید در نگهداری آن کوشش کرد.[۲] برخی از اهل لغت، ثِقْل و ثَقَل را به یک معنا دانسته‌اند، اما برخی دیگر میان آن دو تفاوت قائل شده‌اند.[۳] جمع هر دو واژه "اثقال" است.[۴]
"ثقل" در قرآن
واژه ثِقْل یا ثَقَل در قرآن به کار نرفته است؛ اما اَثقال در چند آیه[۵] و ثَقَلان فقط در یک آیه به کار رفته است.[۶]
عموم مفسران مراد از ثقلان را دو گروه جن و انس[۷] و معدودی از مفسران هم مراد از آن را قرآن و عترت (اهل بیت پیامبر) دانسته‌اند.[۸]
حدیث ثقلین
در حدیث ثقلین، پیامبراکرم (ص) امت خود را به دو شیء گران‌قدر (ثقلین) سفارش و سپس آن دو را کتاب و عترت (اهل‌‌بیت) معنا کرد است.
این حدیث، به سبب کاربرد همین واژه، به "حدیث ثَقَلَین" یا "حدیث ثِقْلَین" مشهور است.
پانویس
- ↑ القاموس المحیط، ج۳، ص۳۴۲؛ ابن درید، ج۱، ص۴۳۰.
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، ج۲، ص۱۱۴.
- ↑ ابراهیم انیس و دیگران، ج۱، ص۹۸
- ↑ ابن درید، ج۱، ص۴۳۰.
- ↑ نحل/سوره۱۶، آیه۷ ؛ زلزال/سوره۹۹، آیه۲؛ عنکبوت/سوره۲۹، آیه۱۳
- ↑ الرحمن/سوره۵۵، آیه۳۱
- ↑ ابن کثیر، ج۴، ص۴۴۷؛ ابوالفتوح رازی، ج۱۰، ص۳۹۶
- ↑ علی بن ابراهیم قمی، ج۲، ص۳۴۵؛ هاشم بن سلیمان بحرانی، ج۴، ص۲۶۷
منابع
- قرآن کریم
- ابراهیم انیس و دیگران، المعجم الوسیط، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۶۷ش
- ابن درید، کتاب جمهرة اللغة، چاپ رمزی منیربعلبکی، بیروت، ۱۹۸۷-۱۹۸۸م
- ابن منظور، لسان العرب
- ابن کثیر، تفسیرالقرآن العظیم، چاپ علی شیری، بیروت (بی‌تا)
- ابوالفتوح رازی، تفسیر روح الجنان و روح الجنان، چاپ ابوالحسن شعرانی و علی اکبر غفاری، تهران، ۱۳۸۲-۱۳۸۷ش
- علی بن ابراهیم قمی، تفسیرالقمی، چاپ طیب موسوی جزائری، قم، ۱۴۰۴ق
- هاشم بن سلیمان بحرانی، البرهان فی تفسیرالقرآن، چاپ محمود بن جعفر موسوی زرندی، تهران، ۱۳۳۴ش