محمدرضا مظفر: تفاوت میان نسخه‌ها

محمدرضا مظفر در پنجم [[شعبان]] سال ۱۳۲۲ قمری در یکی از محله‌های [[نجف]] به نام «''براق''» و پنج ماه پس از وفات پدرش به دنیا آمد. پدرش محمد بن عبدالله مظفر از سلسله «آل مظفر» و در زمره [[فقیه|فقیهان]] و [[مجتهدان]] نجف بود. مادرش دختر شیخ [[عبدالحسین طریحی]] (متوفای ۱۲۹۳ق) است. در آغاز برادر بزرگترش، شیخ عبدالنبی (متوفای ۱۳۳۷ق)  کفالت او را بر عهده گرفت.<ref>مظفر، عقائد الامامیه، ص۲.</ref> <ref>تهرانی، نقباء البشر، ج۲، ص۷۷۲.</ref> پس از درگذشت شیخ عبدالنبی، برادر دیگرش، شیخ [[محمدحسن مظفر]] (م۱۳۷۵ق) سرپرستی او را به عهده گرفت.<ref>الخاقانی، شعراء الغری، ج۸، ص۴۵۱.</ref>

شیخ محمدرضا در شب شانزدهم [[ماه رمضان]] ۱۳۸۳ق در نجف درگذشت و در کنار مزار برادرش شیخ محمدحسن به خاک سپرده شد.<ref>شبر، ادب الطف، ج۱۰، ص۱۷۱.</ref><ref>تهرانی، نقباء البشر، ج۲، ص۷۷۳.</ref>

# شیخ [[محمدحسین غروی اصفهانی]] (۱۲۹۶-۱۳۶۱ق).<ref>شبر، ادب الطف، ج۱۰، ص۱۷۱.</ref>

''اهداف منتدی النشر عبارت است از عمومیت دادن فرهنگ اسلامی و علمی، و اصلاح اجتماعی به وسیله نشر، تألیف، و آموزش، با استفاده از شیوه‌های مشروع.''<ref>[http://iec-md.org/farhangi/allameh_mozaffar_abolhasani.html مرکز تعلیمات اسلامی واشنگتن.]</ref> <ref>شبر، ادب الطف، ج۱۰، ص۱۷۰.</ref>

مظفر در سال ۱۳۵۵ قمری به دنبال تحقق اهداف جمعیت منتدی النشر، مدرسه علوم دینی را تأسیس کرد که در آن، دروس فقه استدلالی، تفسیر، اصول فقه و فلسفه تدریس می‌شد. شیخ [[محمدجواد بلاغی]]، شیخ [[عبدالحسین دشتی]] و شیخ [[عبدالحسین حلی]] از استادان این دانشکده بودند.<ref>گلشن ابرار، ج۲، ص۶۸۲.</ref><ref>[http://iec-md.org/farhangi/allameh_mozaffar_abolhasani.html مرکز تعلیمات اسلامی واشنگتن.]</ref>

تأسیس ''مدارس منتدی النشر'' گام بعدی مظفر بود که با استقبال بزرگان حوزه نجف و خاندان‌های مشهور این شهر مواجه شد و این اقبال عمومی در توسعه این مدارس کارگشا بود. در این مدارس، در طول چند دهه، مقاطع تحصیلی ابتدایی، متوسطه(ثانویه) و پیش دانشگاهی(اعدادیه) دایر بود و در مجموع، دروس جدید با گرایش ترویج فرهنگ دینی آموزش داده می‌شد.<ref>گلشن ابرار، ج۲، ص۶۸۲.</ref><ref>[http://iec-md.org/farhangi/allameh_mozaffar_abolhasani.html مرکز تعلیمات اسلامی واشنگتن.]</ref>

مظفر از جوانی به سرودن شعر روی آورد. گفته‌اند جرقه‌های آغازین سرودن شعر نزد شیخ محمد طه حویزی افروخته شد. در «''دیوان شعر''» مظفر، نزدیک به پنج هزار بیت شعر وجود دارد.<ref>مظفر، عقائد الامامیه، ص۶و۷.</ref><ref>شبر، ادب الطف، ج۱۰، ص۱۷۰.</ref>

* علی الخاقانی، شعراء الغربی او النجفیات، قم، مکتبة آیت الله العظمی مرعشی نجفی، ۱۴۰۸ق.