تحریر الوسیله (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

امام خمینی که وسیلة النجاة را اثری مهم می‌دانست <ref> رجوع کنید به پابه پای آفتاب، ج ۳، ص ۲۰۹، به نقل از جعفر سبحانی </ref> در دوران اقامت در [[قم]] بر آن حاشیه نگاشت. <ref> رجوع کنید به امام خمینی، ج ۱، ص ۶؛ پابه پای آفتاب، ج ۱، ص ۲۶۶، به نقل از محمدرضا توسلی </ref> احترام نویسنده به مرجع وقت، [[حاج آقا حسین بروجردی]] (متوفی ۱۳۴۰ش)، مانع از چاپ و انتشار این اثر شد، <ref> رجوع کنید به پابه پای آفتاب، ج ۳، ص ۳۱۶، به نقل از حسن طاهری خرم آبادی </ref> اما بعد‌ها به طور جداگانه  <ref>الطهراني، آقا بزرك، الذّريعة إلى تصانيف الشّيعة، چاپ اسماعیلیان، ج۲۲، ص۱۵۲.</ref> و چند بار نیز همراه با وسیلة النجاة به چاپ رسید. <ref> انصاری، ص ۲۰۲ </ref> تبعید امام خمینی به شهر [[بورسا|بورسای]] [[ترکیه]] در ۱۳۴۳ش فرصتی فراهم آورد تا نویسنده آنطور که خود می‌گوید <ref> امام خمینی، همانجا </ref> از فراغتش در حدود یازده ماه اقامت اجباری در آن شهر برای وارد کردن حاشیه مذکور در متن وسیلة النجاة استفاده کند و آن را تحریرالوسیله بنامد. به نظر می‌رسد در آن زمان تحریرالوسیله مانند وسیلة النجاة به کتاب المیراث ختم می‌شده است.

امام خمینی پس از تبعید از ترکیه به [[عراق]] و اقامت در [[نجف]]، مسائل مربوط به [[حج]]، [[نماز جمعه]]، [[دفاع]]، [[امر به معروف و نهی از منکر]]، [[قضاوت|قضا]]، شهادات، [[قصاص]] و دیات و نیز بسیاری از مسائل مبتلابه را که در دوران اقامت در قم تدریس کرده بود، <ref> پابه پای آفتاب، ج ۴، ص ۱۳۶، به نقل از محمدحسن مرتضوی لنگرودی </ref> به تحریرالوسیله افزود. <ref> رجوع کنید به همان، ج ۱، ص ۶۱، به نقل از احمد خمینی؛ استادی، ص ۶۰ </ref>