عقیقه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عَقیقه'''، به [[قربانی]] کردن در روز هفتم ولادت فرزند، برای حفظ او از بلاها گفته می‌شود، عقيقه، از مستحباتى است كه در روایات به آن سفارش شده است. بنابر احادیثی پیامبر اکرم(ص) در روز هفتم تولد [[حسنین (ع)]] قربانی کرده است.

عققیه از عقّ یعقُّ عقّاً به معنای قطع کرد یا موی آغازین سر نوزاد را تراشید، عقيقه از ماده «عقّ»، به معناى شكافته شدن چيزى است. به سرزمين [[عقيق]] كه از [[ميقات‌|ميقات‌های]] بستن [[احرام]] است، از اين‌رو عقيق گفته مى‏‌شود كه سيل، باعث شكاف و وسعت اين محل گرديده است و به موى نوزاد نيز عقيقه گفته مى‌شود؛ زیرا كه پوست او را مى‏شكافد.

عقيقه در اصطلاح فقهى، به حيوانی گفته مى‌‏شود كه در روز هفتم تولد نوزاد، قربانى مى‌شود<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص303</ref> و چون در اين روز، موى سر بچه تراشيده مى‏‌شود، قربانى اين روز را عقيقه مى‏‌نامند.  

کلینی در کافی نزدیک به 50 روایت را درباره عقیقه آورده است.<ref> کلینی، کافی، ج6، ص24-36</ref> بنابر روایتی [[ابوطالب]] برای پیامبر(ص)<ref> کلینی، کافی، ج6، ص34</ref> و بر اساس روایات دیگری پیامبر برای [[حسنین]] عقیقه کرده است.<ref> کلینی، کافی، ج6، ص32-34</ref> در روایات فلسفه عقیقه، حفظ فرزند از بلاها دانسته شده است.<ref> کلینی، کافی، ج6، ص24-25</ref>  

* مستحب است كه، براى نوزاد پسر، حيوان نر و براى نوزاد دختر، حيوان ماده، قربانى شود.<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص303</ref>

* اگر عقيقه تا هنگام بلوغ، داده نشود، [[مستحب]] است انسان خود پس از [[بلوغ]]، عقيقه دهد.<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص304</ref> به گفته [[محقق داماد]]، [[سید مرتضی]] عقیقه را [[واجب]] می دانسته است.<ref> محقق داماد، إثنا عشر رسالة، ص121</ref> احادیثی نیز در وجوب آن وارد شده است که از نظر فقها بر استحباب مؤکد حمل می‌شوند.

* عقيقه، بايد از چهارپايان گوسفند، گاو و شتر باشد.<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص303</ref>

* مستحب است که در آن شروط قربانی رعایت شود.<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص303؛ کلینی، ج6، ص30</ref>

* [[صدقه]] دادن پول به جاى آن، كافى نيست.<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص303</ref>

* شکستن استخوان‌های آن [[کراهت]] دارد.<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص304</ref>

* قربانی و تراشیدن موی سر نوزاد در یک مکان انجام شود<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص304</ref>، حیوان پس از تراشیدن سر نوزاد، [[ذبح]] گردد.<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص304؛ محقق داماد، إثنا عشر رسالة، ص121</ref>

* مستحب است که ران یا یک چهارم آن به را قابله(مامای نوزاد) داده شود، و اگر او نباشد به مادر نوزاد داده تا او صدقه دهد.<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص303</ref>

* [[مکروه]] است که والدین او از عققیه بخورند.<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص303، کلینی، کافی، ج6، 32</ref>

* مستحب است که گوشت عقیقه پخته شود، و دست کم 10 تن از فقرا و همسایگان [[شیعه]] برای آن دعوت شوند<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص303</ref>

:«بسم اللّه و باللّه، اللّهمّ عقيقة عن فلان (نام او را بگويد) لحمها بلحمه، و دمها بدمه و عظمها بعظمه، اللّهمّ اجعلها وقاء لال محمّد عليه و اله السّلام»<ref> کلینی، کافی، ج6، 31-30</ref>

:«یا قوم انى برئ مما تشركون انى وجهت وجهى للذى فطر السموات والارض حنيفا مسلما و ما انا من المشركين ان صلوتى ونسكى ومحياى ومماتى لله رب العالمين لا شريك له وبذلك امرت وانا من المسلمين اللهم منك ولك بسم الله والله اكبر»<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص304؛ کلینی، کافی، ج6، 31-30</ref>

{{پانویس|3}}

* شيخ بهائي، جامع عباسى، ناشر: مؤسسة انتشارات فراهاني، طهران. (چاپ سنگی).

* محقق داماد، إثنا عشر رساله: طبع و نشر: السيد جمال الدين المير دامادي بخط أحمد النجفي الزنجاني.