پرش به محتوا

عقیقه: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۳۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۹ مارس ۲۰۱۵
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش ۲|ماه=مارس|روز=۷|سال=۲۰۱۵|چند = 2}}
'''عَقیقه'''، به [[قربانی]] کردن در روز هفتم ولادت فرزند، برای حفظ او از بلاها گفته می‌شود، عقيقه، از مستحباتى است كه در روایات به آن سفارش شده است. بنابر احادیثی پیامبر اکرم(ص) در روز هفتم تولد [[حسنین (ع)]] قربانی کرده است.
'''عَقیقه'''، به [[قربانی]] کردن در روز هفتم ولادت فرزند، جهت حفظ او از بلاها گفته می‌شود، احادیثی در عقیقه در روز هفتم تولد [[حسنین (ع)]] توسط [[پیامبر]] (ص) وجود دارد.
== مفهوم ==
== مفهوم ==
عققیه از عقّ یعقُّ عقّاً به معنای قطع کرد یا موی آغازین سر نوزاد را تراشید، عقيقه از ماده «عقّ»، به معناى شكافته شدن چيزى است. به سرزمين [[عقيق]] كه از [[ميقات‌|ميقات‌های]] بستن  [[احرام]] است، از اين‌رو عقيق گفته مى‏‌شود كه سيل، باعث شكاف و وسعت اين محل گرديده است و به موى نوزاد نيز عقيقه گفته مى‌شود؛ زیرا كه پوست او را مى‏شكافد.
عققیه از عقّ یعقُّ عقّاً به معنای قطع کرد یا موی آغازین سر نوزاد را تراشید، عقيقه از ماده «عقّ»، به معناى شكافته شدن چيزى است. به سرزمين [[عقيق]] كه از [[ميقات‌|ميقات‌های]] بستن  [[احرام]] است، از اين‌رو عقيق گفته مى‏‌شود كه سيل، باعث شكاف و وسعت اين محل گرديده است و به موى نوزاد نيز عقيقه گفته مى‌شود؛ زیرا كه پوست او را مى‏شكافد.


عقيقه در اصطلاح فقهى، به حيوانی گفته مى‌‏شود كه در روز هفتم تولد نوزاد، قربانى مى‏شود<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص303</ref> و چون در اين روز، موى سر بچه تراشيده مى‏شود، قربانى اين روز را عقيقه مى‏نامند. عقيقه، از مستحباتى است كه بسيار به آن سفارش شده است.
عقيقه در اصطلاح فقهى، به حيوانی گفته مى‌‏شود كه در روز هفتم تولد نوزاد، قربانى مى‌شود<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص303</ref> و چون در اين روز، موى سر بچه تراشيده مى‏‌شود، قربانى اين روز را عقيقه مى‏‌نامند.  
 
== احادیث ==
== احادیث ==
کلینی در کافی نزدیک به 50 روایت را درباره عقیقه آورده است. بنابر روایتی [[ابوطالب]] برای پیامبر(ص)<ref> کلینی، کافی، ج6، ص34</ref> و بر اساس روایات دیگری پیامبر برای [[حسنین]] عقیقه کرده است.<ref> کلینی، کافی، ج6، ص32-34</ref>  
کلینی در کافی نزدیک به 50 روایت را درباره عقیقه آورده است.<ref> کلینی، کافی، ج6، ص24-36</ref> بنابر روایتی [[ابوطالب]] برای پیامبر(ص)<ref> کلینی، کافی، ج6، ص34</ref> و بر اساس روایات دیگری پیامبر برای [[حسنین]] عقیقه کرده است.<ref> کلینی، کافی، ج6، ص32-34</ref> در روایات فلسفه عقیقه، حفظ فرزند از بلاها دانسته شده است.<ref> کلینی، کافی، ج6، ص24-25</ref>  


== حکم عقیقه ==
== حکم عقیقه ==
* مستحب است كه، براى نوزاد پسر، حيوان نر و براى نوزاد دختر، حيوان ماده، قربانى شود.<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص303</ref>
* مستحب است كه، براى نوزاد پسر، حيوان نر و براى نوزاد دختر، حيوان ماده، قربانى شود.<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص303</ref>
* اگر عقيقه از روز هفتم به تأخير افتاد، و تا هنگام بلوغ، داده نشود، [[مستحب]] است انسان خود پس از [[بلوغ]]، عقيقه دهد.<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص304</ref> به گفته محقق داماد، سید مرتضی عقیقه را واجب می دانسته است.<ref> محقق داماد، إثنا عشر رسالة، ص121</ref>
* اگر عقيقه تا هنگام بلوغ، داده نشود، [[مستحب]] است انسان خود پس از [[بلوغ]]، عقيقه دهد.<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص304</ref> به گفته [[محقق داماد]]، [[سید مرتضی]] عقیقه را [[واجب]] می دانسته است.<ref> محقق داماد، إثنا عشر رسالة، ص121</ref> احادیثی نیز در وجوب آن وارد شده است که از نظر فقها بر استحباب مؤکد حمل می‌شوند.


== آداب و شرایط عقیقه ==
== آداب و شرایط عقیقه ==
خط ۱۹: خط ۱۷:
* شکستن استخوان‌های آن [[کراهت]] دارد.<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص304</ref>
* شکستن استخوان‌های آن [[کراهت]] دارد.<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص304</ref>
* قربانی و تراشیدن موی سر نوزاد در یک مکان انجام شود<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص304</ref>، حیوان پس از تراشیدن سر نوزاد، [[ذبح]] گردد.<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص304؛ محقق داماد، إثنا عشر رسالة، ص121</ref>
* قربانی و تراشیدن موی سر نوزاد در یک مکان انجام شود<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص304</ref>، حیوان پس از تراشیدن سر نوزاد، [[ذبح]] گردد.<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص304؛ محقق داماد، إثنا عشر رسالة، ص121</ref>
== موارد مصرف ==
== موارد مصرف ==
* مستحب است که ران یا یک چهارم آن به را قابله(مامای نوزاد) داده شود، و اگر او نباشد به مادر نوزاد داده تا او صدقه دهد.<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص303</ref>
* مستحب است که ران یا یک چهارم آن به را قابله(مامای نوزاد) داده شود، و اگر او نباشد به مادر نوزاد داده تا او صدقه دهد.<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص303</ref>