۱۷٬۷۷۳
ویرایش
سید محمدحسین شهریار: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیزکاری
imported>Kheradmand بدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
| زمینه فعالیت =شعر | | زمینه فعالیت =شعر | ||
| ملیت =ایرانی | | ملیت =ایرانی | ||
| تولد = | | تولد =۱۲۸۳ یا ۱۲۸۵ش خشگناب، [[تبریز]] | ||
| محل زندگی =تبریز، [[تهران]]، [[نیشابور]]، [[مشهد]] | | محل زندگی =تبریز، [[تهران]]، [[نیشابور]]، [[مشهد]] | ||
| وفات =[[۲۷ شهریور]] ۱۳۶۷ ش در تهران | | وفات =[[۲۷ شهریور]] ۱۳۶۷ ش در تهران | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
| تأثیرگرفته از =حافظ و نیما | | تأثیرگرفته از =حافظ و نیما | ||
}} | }} | ||
'''سید | '''سید محمدحسین بهجت تبریزی'''(۱۲۸۵یا ۱۲۸۳-۱۳۶۷ش)، مشهور به '''محمدحسین شهریار''' و متخلص به '''شهریار''' از شاعران قرن ۱۴ش، مدفون در [[مقبرة الشعراء تبریز|مقبره الشعرای تبریز]]. شهریار، اشعاری درباره [[اهل بیت]] سروده است، «[[امام علی در دیوان شهریار#همای رحمت|علی‌ای همای رحمت]]» از مشهورترین اشعار او در وصف [[امیرالمومنین]] است. منظومه «حیدربابایه سلام» (به فارسی: سلام بر حیدربابا) از اشعار معروف وی به زبان ترکی آذری است. | ||
{{گاهشمار زندگی سیدمحمدحسین شهریار}} | {{گاهشمار زندگی سیدمحمدحسین شهریار}} | ||
== زندگی‌نامه== | == زندگی‌نامه== | ||
سید | سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار، فرزند حاج میرآقا خشگنابی (از وکلای درجه اول تبریز، دانشمند و اهل ادب) در سال ۱۲۸۳ش در [[تبریز]] متولد شد.<ref>زهری، مقدمه دیوان شهریار(۱)، ص۳۹.</ref> البته لطف‌الله زاهدی از تولدش در سال ۱۲۸۵ش یاد کرده است.<ref>زاهدی، بیوگرافی استاد شهریار، در دیوان شهریار(۱)، ص ۵۹.</ref> خانواده وی اصالتا از روستای خشگناب بودند. دوران کودکی‌اش مصادف با انقلاب‌های تبریز بود. او این دوران را در روستاهای «شنگول‌آباد»، «قیش‌قرشاق»، و «خشگناب» گذراند.<ref>زهری، مقدمه دیوان شهریار(۱)، ص۳۹.</ref> | ||
تحصیلات وی با قرائت گلستان و [[نصاب الصبیان|نصاب]] در مکتب روستا و نزد پدرش آغاز شد و در همان اوان با دیوان حافظ آشنایی پیدا کرد. پس از آن سیکل اول متوسطه را در مدرسه متحده و فیوضات به پایان رساند و در سال ۱۳۰۰ش. به تهران آمد و تحصیلات متوسطه را در [[دار الفنون]] (۱۳۰۳) به پایان رساند و وارد مدرسه طب شد.<ref>زهری، مقدمه دیوان شهریار(۱)، ص۳۹.</ref> وی تا کلاس آخر مدرسه طب را تحصیل کرد اما به دلایلی از ادامه تحصیل محروم شد. شهریار پس از آن وارد خدمت دولتی شد.<ref>زاهدی، بیوگرافی استاد شهریار، در دیوان شهریار(۱)، ص ۵۹.</ref> | |||
وی در سال ۱۳۱۰ وارد خدمت دولت شد و [[تهران]] را ترک کرد و به [[خراسان]] (اداره ثبت اسناد [[نیشابور]] و [[مشهد]])<ref>زاهدی، لطف الله، بیوگرافی استاد شهریار، در دیوان شهریار (۱)، ص ۵۹.</ref> رفت و تا سال ۱۳۱۴ش. در آنجا بود.<ref>زهری، مقدمه دیوان شهریار (۱)، ص۳۹.</ref> در سال ۱۳۱۳ پدرش درگذشت و در [[قم]] مدفون شد.<ref>زاهدی، لطف الله، بیوگرافی استاد شهریار، در دیوان شهریار(۱)، ص ۵۹.</ref> | |||
وی در سال ۱۳۱۰ وارد خدمت دولت شد و [[تهران]] را ترک کرد و به [[خراسان]] (اداره ثبت اسناد [[نیشابور]] و [[مشهد]])<ref>زاهدی، لطف الله، بیوگرافی استاد شهریار، در دیوان شهریار (۱)، ص ۵۹.</ref> رفت و تا سال ۱۳۱۴ش. در آنجا بود.<ref>زهری، | |||
شهریار در ۱۳۳۲ش به تبریز بازگشت و از ۱۳۴۶ش در دانشکده ادبیات تبریز به تدریس اشتغال یافت. وزارت فرهنگ ایران، آموزشگاهی در تبریز را به نام وی نامگذاری کرد و روز [[۲۶ اسفند]] را در تاریخ فرهنگ آذربایجان روز شهریار نامید<ref>آرین پور، ج۳، ص۵۱۰</ref>. او در همان زمان منظومه معروف و ترکی خود به نام حیدربابایه سلام را منتشر کرد.<ref> سخنوران نامی معاصر، ج۳، ص۲۱۰۸</ref> | شهریار در ۱۳۳۲ش به تبریز بازگشت و از ۱۳۴۶ش در دانشکده ادبیات تبریز به تدریس اشتغال یافت. وزارت فرهنگ ایران، آموزشگاهی در تبریز را به نام وی نامگذاری کرد و روز [[۲۶ اسفند]] را در تاریخ فرهنگ آذربایجان روز شهریار نامید<ref>آرین پور، ج۳، ص۵۱۰</ref>. او در همان زمان منظومه معروف و ترکی خود به نام حیدربابایه سلام را منتشر کرد.<ref> سخنوران نامی معاصر، ج۳، ص۲۱۰۸</ref> | ||
=== درگذشت === | === درگذشت === | ||
[[پرونده:مقبره الشعراء.jpg|بندانگشتی|راست|[[مقبرة الشعرا]] محل [[دفن]] سید | [[پرونده:مقبره الشعراء.jpg|بندانگشتی|راست|[[مقبرة الشعرا]] محل [[دفن]] سید محمدحسین شهریار و بسیاری دیگر از مشاهیر [[ایران]]]] | ||
شهریار در سال ۱۳۶۷ ش در [[تهران]] درگذشت و جنازه‌اش به تبریز منتقل شد. وی آخرین شاعری بود که در [[مقبرة الشعرا]] [[دفن]] شد. به گفته برقعی در کتاب سخنوران نامی معاصر ایران، او در آخرین لحظات حیات، اشعار زیر را زمزمه می‌کرد:<ref> سخنوران نامی معاصر، ج۳، ص۲۱۰۸</ref> | شهریار در سال ۱۳۶۷ ش در [[تهران]] درگذشت و جنازه‌اش به تبریز منتقل شد. وی آخرین شاعری بود که در [[مقبرة الشعرا]] [[دفن]] شد. به گفته برقعی در کتاب سخنوران نامی معاصر ایران، او در آخرین لحظات حیات، اشعار زیر را زمزمه می‌کرد:<ref> سخنوران نامی معاصر، ج۳، ص۲۱۰۸</ref> | ||
{{شعر۲ | {{شعر۲ | ||
| خط ۱۱۸: | خط ۱۱۸: | ||
* آرین پور، یحیی، از نیما تا روزگار ما(تاریخ ادب فارسی معاصر)، انتشارات زوّار، ج۳، تهران، ۱۳۷۴ش. | * آرین پور، یحیی، از نیما تا روزگار ما(تاریخ ادب فارسی معاصر)، انتشارات زوّار، ج۳، تهران، ۱۳۷۴ش. | ||
* برقعی، سید محمد باقر، سخنوران نامی معاصر ایران، نشر خرم، تهران، ۱۳۷۳ش | * برقعی، سید محمد باقر، سخنوران نامی معاصر ایران، نشر خرم، تهران، ۱۳۷۳ش | ||
* شهریار، سید | * شهریار، سید محمدحسین، دیوان شهریار(۱)، تهران: زرین، نگاه، ۱۳۷۴ش. | ||
* گلی زواره، غلامرضا، جامع فضل و فضیلت: مقالات و مقولاتی درباره کارنامه علمی و عملی حضرت آیت‌الله مرعشی نجفی، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، قم، ۱۳۸۹ش. | * گلی زواره، غلامرضا، جامع فضل و فضیلت: مقالات و مقولاتی درباره کارنامه علمی و عملی حضرت آیت‌الله مرعشی نجفی، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، قم، ۱۳۸۹ش. | ||
* به همین سادگی و زیبایی: یادنامه شهریار، به اهتمام جمشید علیزاده، تهران: نشر مرکز، ۱۳۷۴ش. | * به همین سادگی و زیبایی: یادنامه شهریار، به اهتمام جمشید علیزاده، تهران: نشر مرکز، ۱۳۷۴ش. | ||