قبرستان تخت فولاد: تفاوت میان نسخه‌ها

در این قبرستان لسان الارض یا [[یوشع نبی]]، [[بهاءالدین محمد اصفهانی]] (فاضل هندی)، [[سید محمد باقر درچه‌ای]]، [[حاج آقا رحیم ارباب]]، [[جهانگیرخان قشقایی]]، [[ملا اسماعیل خواجویی]]، استاد [[جلال تاج اصفهانی]]، [[سید ابوالحسن شمس‌آبادی]]، [[بانو امین]]،  [[عطاء‌الله اشرفی اصفهانی]] و دانشمندان، زاهدان و عارفان بسیاری آرمیده‌اند.

در سبب نام‌گذاری این گورستان به تخت فولاد، روایت‌‎های گوناگونی هست که برای برخی از آن‌ها سند استواری در دست نیست از جمله آن‌که [[امام حسن(ع)]] تختی از فولاد برای بی‌اثر کردن جادوی [[یهود|یهودیان]] در آن ساخت، این سخن مورد مناقشه قرار گرفته است؛<ref>گزی برخواری، ص۳۴ـ ۳۵</ref> نظر دیگر آن‌که در اوایل قرن پنجم، در ری پسر پولاد، از اتباع بُوَیهیان ([[آل بویه]])، یاغی شد و تولیت [[اصفهان]] را به او دادند و تخت فولاد منسوب به پدر اوست که تخته سنگی ساخته بود و بر روی آن می‌نشست.<ref>جابری انصاری، ۱۳۷۸ش، ج ۲، ص۱۲۲</ref> محل این سنگ و قبر فولاد در غرب غسال‌خانه‌ای قرار داشت که در ۱۳۶۶ش به منظور ایجاد میدان میوه ویران شد.<ref>مهدوی، ص۲۱</ref> به گفته جمشید مظاهری، تخته سنگ مذکور منسوب به استاد فولادِ حلوایی است که سنگ گور وی با تاریخ محرّم ۹۵۹ هم اکنون در حیاط مرکز تلفن تخت فولاد واقع است. استاد فولاد ظاهراً از جوانمردان روزگار خود بوده است و مردم او را از اولیا می‌دانند و از کرامات او حکایت می‌کنند.<ref>جابری انصاری، ۱۳۷۸ش، ج ۲، یادداشتهای مظاهری، ص۲۱۱ـ۲۱۲</ref>

وجه نامگذاری تخت فولاد به مزار [[بابا رکن الدین]]، وجود مدفن این عارف و صوفی سده هشتم در غرب این گورستان است.<ref>هنرفر، همانجا؛ نیز رجوع کنید به شاردن، ص۶۹ـ۷۰؛ بهشتیان، ص۴۴</ref>