سوره رعد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←مراد از تسبیح رعد
جز (←آیات مشهور) |
جز (←مراد از تسبیح رعد) |
||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
==مراد از تسبیح رعد== | ==مراد از تسبیح رعد== | ||
آیه سیزدهم، از تسبیح رعد سخن می‌گوید.(وَيُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَالْمَلَائِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ ترجمه:و رعد (و برق و همه قوای عالم غیب و شهود) و جمیع فرشتگان همه از بیم (قهر) خدا به تسبیح و ستایش او مشغولند) در [[تفسیر]] این [[آیه]] چند قول بیان شده است. برخی گفته‌اند رعد نشانه [[الله|الهی]] است و بر بزرگی خداوند دلالت می‌کند و ازاین‌رو به [[تسبیح]] دعوت می‌کند یا خود با این راهنمایی، تسبیح خدا را می‌گوید. قول دیگر این است که مقصود از تسبیح رعد این است که هر کس صدای رعد را بشنود، خدا را تسبیح می‌کند.<ref>طوسی، التبیان، ذیل آیه ۱۳ ؛ سورآبادی، تفسیر التفاسیر، ۱۳۸۱، ذیل آیه ۱۳ ؛ طبرسی، مجمع البیان، ذیل آیه ۱۳ ؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ذیل آیه ۱۳؛ نظام اعرج، تفسیر غرائب القرآن، ذیل آیه ۱۳</ref> دعاهایی نیز نقل شده‌است که در وقت شنیدن رعد خوانده می‌شود.<ref>نظام اعرج، تفسیر غرائب القرآن، ذیل آیه ۱۳ رعد؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۵۶، ص ۳۵۷؛ اسماعیل حقی بروسوی، تفسیر روح البیان، ۱۴۰۵ق، ذیل آیه</ref> | آیه سیزدهم، از تسبیح رعد سخن می‌گوید.(وَيُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَالْمَلَائِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ ترجمه:و رعد (و برق و همه قوای عالم غیب و شهود) و جمیع فرشتگان همه از بیم (قهر) خدا به تسبیح و ستایش او مشغولند) در [[تفسیر]] این [[آیه]] چند قول بیان شده است. برخی گفته‌اند رعد نشانه [[الله|الهی]] است و بر بزرگی خداوند دلالت می‌کند و ازاین‌رو به [[تسبیح]] دعوت می‌کند یا خود با این راهنمایی، تسبیح خدا را می‌گوید. قول دیگر این است که مقصود از تسبیح رعد این است که هر کس صدای رعد را بشنود، خدا را تسبیح می‌کند.<ref>طوسی، التبیان، ذیل آیه ۱۳ ؛ سورآبادی، تفسیر التفاسیر، ۱۳۸۱، ذیل آیه ۱۳ ؛ طبرسی، مجمع البیان، ذیل آیه ۱۳ ؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ذیل آیه ۱۳؛ نظام اعرج، تفسیر غرائب القرآن، ذیل آیه ۱۳</ref> دعاهایی نیز نقل شده‌است که در وقت شنیدن رعد خوانده می‌شود.<ref>نظام اعرج، تفسیر غرائب القرآن، ذیل آیه ۱۳ رعد؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۵۶، ص ۳۵۷؛ اسماعیل حقی بروسوی، تفسیر روح البیان، ۱۴۰۵ق، ذیل آیه</ref>{{یادداشت|در دعای جوشن کبیر در بند ۶ نیز آمده است:يا مَنْ يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ... ای آن‌که رعد همراه با ستایشش تسبیح‌گو است. قمی، عباس، مفاتیح الجنان، دعای جوشن کبیر}} | ||
منظور از تسبیحِ عمومیِ تمام موجودات در جهان هستی(آسمان‌ها و زمین) این است که هر موجودی به صورت حقیقی خداوند را تسبیح می کند (نه این که فقط منظور این باشد که با وجود خودش دلالت می کند براین که به وجود آورنده‌اش منزه از هر کاستی و نقص و متصف به تمام کمالات وجودی است؛ و نه این که منظور این باشد که تسبیح و منزه دانستن خدواند سبحان یا زبانی است که تمام موجودات دارای عقل با زبانِ قال خداوند متعال را می ستایند و تسبیح می گویند ویا با وجود خودشان خداوند را تسبیح وتنزیه می‌کنند که این ستایش با زبانِ حال است.) و البته این تسبیح عمومی وحقیقی تمام موجودات جهان هستی برای انسان‌های عادی قابل درک و فهم نیست چنان چه قرآن می‌فرماید:وَلكِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ<ref>طباطبایی، محمدحسین، الميزان في تفسيرالقرآن، ج۱۹، ص۱۴۴</ref> | منظور از تسبیحِ عمومیِ تمام موجودات در جهان هستی(آسمان‌ها و زمین) این است که هر موجودی به صورت حقیقی خداوند را تسبیح می کند (نه این که فقط منظور این باشد که با وجود خودش دلالت می کند براین که به وجود آورنده‌اش منزه از هر کاستی و نقص و متصف به تمام کمالات وجودی است؛ و نه این که منظور این باشد که تسبیح و منزه دانستن خدواند سبحان یا زبانی است که تمام موجودات دارای عقل با زبانِ قال خداوند متعال را می ستایند و تسبیح می گویند ویا با وجود خودشان خداوند را تسبیح وتنزیه می‌کنند که این ستایش با زبانِ حال است.) و البته این تسبیح عمومی وحقیقی تمام موجودات جهان هستی برای انسان‌های عادی قابل درک و فهم نیست چنان چه قرآن می‌فرماید:وَلكِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ<ref>طباطبایی، محمدحسین، الميزان في تفسيرالقرآن، ج۱۹، ص۱۴۴</ref> | ||