سوره حجر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←آیه عبادت
جز (←آیه عبادت) |
جز (←آیه عبادت) |
||
| خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
مفسران با استناد به [[روایات]] منظور از یقین در این آیه را رسیدن وقت [[مرگ]] انسان دانسته‌اند و علت آن را قطعی و یقینی بودن مرگ می‌دانند. امر به [[عبادت]] در این آیه تا زمان مرگ را به این دلیل دانسته‌اند که اگر این قید نمی‌آمد با یک عبادت نیز این امر محقق و بنده مطیع خداوند شناخته می‌شد؛ ولی با اضافه شدن این قید انسان را ملزم به عبادت خداوند تا زمان رسیدن مرگ می‌کند<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۵۳۴.</ref>[[سید محمدحسین طباطبائی| | مفسران با استناد به [[روایات]] منظور از یقین در این آیه را رسیدن وقت [[مرگ]] انسان دانسته‌اند و علت آن را قطعی و یقینی بودن مرگ می‌دانند. امر به [[عبادت]] در این آیه تا زمان مرگ را به این دلیل دانسته‌اند که اگر این قید نمی‌آمد با یک عبادت نیز این امر محقق و بنده مطیع خداوند شناخته می‌شد؛ ولی با اضافه شدن این قید انسان را ملزم به عبادت خداوند تا زمان رسیدن مرگ می‌کند<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۵۳۴.</ref>[[سید محمدحسین طباطبائی| | ||
علامه طباطبایی]] در باره امربه عبادت(فاعبد ربک) در این آیه دو احتمال داده ۱-منظور امر به [[عبادت]] است که در این صورت تفسیری برای آیه قبل است که پیامبر مأمور به تسبیح و سجده شده است در نتیجه تسبیح وسجده از مصادیق عبادت می شوند.۲-منظور پایبندی به لوازم عبودیت و تسلیم و اطاعت است.این احتمال هم از ظاهر این آیه وهم آیات پیش از این فهمیده می‌شود، در این صورت معنی آیه چنین است:ای پیامبر تداوم بر عبودیت داشته باش و برای انجام طاعت و پرهیز از معصیت و در برابر سخنان گزنده دشمنان صبر پیشه کن تا مرگ فرارسد؛ و در عالم آخرت که عالم یقین است شاهد انتقام وکیفر الهی باشی.<ref>طباطبایی، المیزان، ج۱۲، ص۱۹۵-۱۹۶</ref> | علامه طباطبایی]] در باره امربه عبادت(فاعبد ربک) در این آیه دو احتمال داده '''۱-'''منظور امر به [[عبادت]] است که در این صورت تفسیری برای آیه قبل است که پیامبر مأمور به تسبیح و سجده شده است در نتیجه تسبیح وسجده از مصادیق عبادت می شوند.'''۲-'''منظور پایبندی به لوازم عبودیت و تسلیم و اطاعت است.این احتمال هم از ظاهر این آیه وهم آیات پیش از این فهمیده می‌شود، در این صورت معنی آیه چنین است:ای پیامبر تداوم بر عبودیت داشته باش و برای انجام طاعت و پرهیز از معصیت و در برابر سخنان گزنده دشمنان صبر پیشه کن تا مرگ فرارسد؛ و در عالم آخرت که عالم یقین است شاهد انتقام وکیفر الهی باشی.<ref>طباطبایی، المیزان، ج۱۲، ص۱۹۵-۱۹۶</ref> | ||
و سخن برخی از صوفیان که این آیه را دستاویز ترک عبادت قرار داده‌اند، مخدوش می‌سازد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۱، ص۱۴۳.</ref> هم چنین این آیه با امر به عبودیت تا آخر عمر و فرارسیدن مرگ، بر این باور غلط که تکلیف برای رسیدن انسان به کمال است و هر گاه[[ انسان کامل| کامل ]] شد تکلیف ندارد؛ خط بطلان کشیده است. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۱ق. ج۱۱، ص۱۹۶-۲۰۰ | و سخن برخی از صوفیان که این آیه را دستاویز ترک عبادت قرار داده‌اند، مخدوش می‌سازد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۱، ص۱۴۳.</ref> هم چنین این آیه با امر به عبودیت تا آخر عمر و فرارسیدن مرگ، بر این باور غلط که تکلیف برای رسیدن انسان به کمال است و هر گاه[[ انسان کامل| کامل ]] شد تکلیف ندارد؛ خط بطلان کشیده است. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۱ق. ج۱۱، ص۱۹۶-۲۰۰ | ||