Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۵٬۵۱۱
ویرایش
imported>Hasaninasab جز (+ رده:سورههای دارای داستان تاریخی (هاتکت)) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
پیام اصلی این سوره بشارت و انذار است که در قالب داستانهای پیامبران بیان شده است.<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۰ش، ج۱۴، ص۶.</ref> | پیام اصلی این سوره بشارت و انذار است که در قالب داستانهای پیامبران بیان شده است.<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۰ش، ج۱۴، ص۶.</ref> | ||
محتوای این سوره در سه بخش خلاصه میشود: | محتوای این سوره در سه بخش خلاصه میشود: | ||
#مهمترین بخش این سوره، سرگذشت | #مهمترین بخش این سوره، سرگذشت زکریا و مریم و حضرت مسیح(ع) و یحیی و ابراهیم قهرمان توحید و فرزندش اسماعیل و ادریس و بعضی دیگر از پیامبران بزرگ الهی، تشکیل میدهد که دارای نکات تربیتی است؛ | ||
#مسائل مربوط به قیامت و چگونگی رستاخیز و سرنوشت مجرمان و پاداش | #مسائل مربوط به قیامت و چگونگی رستاخیز و سرنوشت مجرمان و پاداش پرهیزکاران و مانند آن؛ | ||
#نفی فرزند از خداوند و مسئلۀ شفاعت.<ref>مکارم شیرازی، برگزیده تفسیر نمونه، ۱۳۸۲ش، ج۳، ص۷۷.</ref> | #نفی فرزند از خداوند و مسئلۀ شفاعت.<ref>مکارم شیرازی، برگزیده تفسیر نمونه، ۱۳۸۲ش، ج۳، ص۷۷.</ref> | ||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
درباره [[حروف مقطعه|حروف مقطعۀ]] این سوره دو دسته روایات در منابع اسلامی نقل شده است: | درباره [[حروف مقطعه|حروف مقطعۀ]] این سوره دو دسته روایات در منابع اسلامی نقل شده است: | ||
نخست روایاتی | نخست روایاتی که هر یک از این حروف را اشاره به یکی از اسما بزرگ خداوند میداند: «ک» اشاره به کافی، «ه» اشاره به هادی، «ی» اشاره به ولی، «ع» اشاره به عالم و«ص»اشاره به«صادق الوعد»(کسی که در وعدۀ خود صادق است.) | ||
دوم روایاتی | دوم روایاتی که این حروف مقطعه را به داستان قیام [[امام حسین]](ع) در [[کربلا]] تفسیر کرده است: «ک» اشاره به«کربلا»، «هاء» اشاره به «هلاک خاندان پیامبر»(ص) و «ی» به«[[یزید]]»، «ع» به «عطش» و «ص» به «صبر و استقامت» امام حسین و یارانش.<ref>مکارم شیرازی، برگزیده تفسیر نمونه، ۱۳۸۲ش، ج۳، ص۷۸.بحرانی، هاشم ابن سلیمان، البرهان فی تفسیر القرآن، ۱۳۸۹ش، ج۳، ص۶۹۷ و قمی، تفسیر القمی، ۱۳۶۳ق، ج۲، ص۴۸.</ref> | ||
[[علامه طباطبایی]] روایات دسته نخست را به دلیل اینکه حرف «ی» ربطی به «ولی» ندارد، ناصحیح میداند.<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۰ش، ج۱۴، ص۳۰.</ref> | [[علامه طباطبایی]] روایات دسته نخست را به دلیل اینکه حرف «ی» ربطی به «ولی» ندارد، ناصحیح میداند.<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۰ش، ج۱۴، ص۳۰.</ref> | ||
برخی [[اهل سنت]] درباره معنای آیه اول سوره مریم که از حروف مقطعه تشکیل شده است، آن را از اسامی خداوند دانستهاند.<ref>سیوطی، الدرالمنثور، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۲۵۸ و ثعلبی، الکشف و البیان، ۱۴۲۲ق، ج۶، ص۲۰۵.</ref> | برخی [[اهل سنت]] درباره معنای آیه اول سوره مریم که از حروف مقطعه تشکیل شده است، آن را از اسامی خداوند دانستهاند.<ref>سیوطی، الدرالمنثور، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۲۵۸ و ثعلبی، الکشف و البیان، ۱۴۲۲ق، ج۶، ص۲۰۵.</ref> | ||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
*حضرت مریم و تولد حضرت عیسی: آیههای ۱۶-۳۷ | *حضرت مریم و تولد حضرت عیسی: آیههای ۱۶-۳۷ | ||
حضرت مریم از خانواده خود جدا شد و مکانی را برای رازونیاز انتخاب کرد. خداوند میفرماید، [[فرشته|فرشتهای]] را در قالب مردی زیبا نزد مریم فرستادیم و مریم از ترس [[گناه]] به خداوند پناه برد. در این هنگام فرشته خود را معرفی کرد که من از طرف خداوند آمدهام تا پسری را به تو هدیه دهم. این خبر نگرانی دیگری برای حضرت مریم داشت که چگونه من فرزندار شوم در حالیکه ازدواج نکردهام. آن فرشته او را آرام میکند که این کار برای خداوند آسان است و نشانه و رحمتی از سوی پروردگار است. حضرت مریم باردار شد و به همین دلیل به جای دورتری از [[بیتالمقدس]] رفت. وقتی زمان وضع حمل مریم شد، او به کنار درختی رفت و از شدت ناراحتی آرزو کرد که کاش مرده بودم و فراموش شده بودم. در این هنگام ندایی رسید که خداوند از زیر پای تو چشمهای گوارا جاری کرده و از شاخه خشک درخت بالای سرت خرمای تازه برایت مهیا کرده است. همچنین خداوند به مریم میگوید که برای پاسخ به تهتمتهایی که درباره فرزندت به تو میزنند، سه روز، [[روزه سکوت]] بگیر و با کسی حرف نزن؛ البته این نوع روزه در اسلام [[حرام]] است. فرزند مریم به دنیا آمد و او با فرزندی در آغوش به میان قوم خود بازگشت. برخی تهمتهایی به او زدند و حضرت مریم اشارهای به فرزندش کرد که با او سخن بگویید. مردم گفتند چگونه با کودکی در گهواره سخن بگوییم؟ در اینجا بود که فرزند مریم در گهواره لب به سخن گشود: «من بنده خداوند هست. او کتابی به من داده و مرا پیامبر قرار داده است. همچنین وجود مرا با برکت کرده و مرا به نماز و زکات امر کرده و مرا نیکوکار کرده است؛ نه جبار و شقی. سلام خداوند بر من، روزی که زاده شدم، روزی که میمیرم و روزی که زنده برانگیخته میشوم.»<ref>آیات ۱۶-۳۶ سوره مریم و | حضرت مریم از خانواده خود جدا شد و مکانی را برای رازونیاز انتخاب کرد. خداوند میفرماید، [[فرشته|فرشتهای]] را در قالب مردی زیبا نزد مریم فرستادیم و مریم از ترس [[گناه]] به خداوند پناه برد. در این هنگام فرشته خود را معرفی کرد که من از طرف خداوند آمدهام تا پسری را به تو هدیه دهم. این خبر نگرانی دیگری برای حضرت مریم داشت که چگونه من فرزندار شوم در حالیکه ازدواج نکردهام. آن فرشته او را آرام میکند که این کار برای خداوند آسان است و نشانه و رحمتی از سوی پروردگار است. حضرت مریم باردار شد و به همین دلیل به جای دورتری از [[بیتالمقدس]] رفت. وقتی زمان وضع حمل مریم شد، او به کنار درختی رفت و از شدت ناراحتی آرزو کرد که کاش مرده بودم و فراموش شده بودم. در این هنگام ندایی رسید که خداوند از زیر پای تو چشمهای گوارا جاری کرده و از شاخه خشک درخت بالای سرت خرمای تازه برایت مهیا کرده است. همچنین خداوند به مریم میگوید که برای پاسخ به تهتمتهایی که درباره فرزندت به تو میزنند، سه روز، [[روزه سکوت]] بگیر و با کسی حرف نزن؛ البته این نوع روزه در اسلام [[حرام]] است. فرزند مریم به دنیا آمد و او با فرزندی در آغوش به میان قوم خود بازگشت. برخی تهمتهایی به او زدند و حضرت مریم اشارهای به فرزندش کرد که با او سخن بگویید. مردم گفتند چگونه با کودکی در گهواره سخن بگوییم؟ در اینجا بود که فرزند مریم در گهواره لب به سخن گشود: «من بنده خداوند هست. او کتابی به من داده و مرا پیامبر قرار داده است. همچنین وجود مرا با برکت کرده و مرا به نماز و زکات امر کرده و مرا نیکوکار کرده است؛ نه جبار و شقی. سلام خداوند بر من، روزی که زاده شدم، روزی که میمیرم و روزی که زنده برانگیخته میشوم.»<ref>آیات ۱۶-۳۶ سوره مریم و رجوع کنید به: مکارم شیرازی، برگزیده تفسیر نمونه، ۱۳۸۲ش، ج۳، ص۸۲-۸۸.</ref> | ||
*داستان ابراهیم:گفتگوی ابراهیم و آزر و استغفار ابراهیم برای او، تولد [[اسحاق]] و [[یعقوب]] آیههای ۴۰-۵۰ | *داستان ابراهیم:گفتگوی ابراهیم و آزر و استغفار ابراهیم برای او، تولد [[اسحاق]] و [[یعقوب]] آیههای ۴۰-۵۰ | ||
*داستان [[موسی]]:ندا از جانب [[کوه طور|طور]]، پیامبری [[هارون]] آیههای ۵۲-۵۳ | *داستان [[موسی]]:ندا از جانب [[کوه طور|طور]]، پیامبری [[هارون]] آیههای ۵۲-۵۳ | ||
*رسالت [[اسماعیل]]: آیههای ۵۴-۵۵ | *رسالت [[اسماعیل]]: آیههای ۵۴-۵۵ | ||
*رسالت [[ادریس]]:آیههای ۵۶-۵۷ | *رسالت [[ادریس]]:آیههای ۵۶-۵۷ | ||
در ادامه این سوره | در ادامه این سوره اشارهای به داستانهایی از حضرت ابراهیم، حضرت موسی میکند. | ||
==فضیلت و خواص== | ==فضیلت و خواص== | ||
از [[امام صادق]](ع) نقل شده است:«هر | از [[امام صادق]](ع) نقل شده است:«هر کس مداومت به خواندن این سوره کند از دنیا نخواهد رفت مگر اینکه خدا به برکت این سوره او را از نظر جان و مال و فرزند بینیاز میکند.»<ref>مکارم شیرازی، برگزیده تفسیر نمونه، ۱۳۸۲ش، ج۳، ص۷۷.</ref> | ||