سوره مریم: تفاوت میان نسخه‌ها

وجه تسمیه این سوره، اشاره به نام و داستان حضرت مریم(ع) است. نام دیگر آن «کهیعص» [کاف. هاء. یاء. عین. صاد] است. زیرا دهیمن سوره از سوره‌های بیست و نه گانه‌ای است که با حروف مقطعه آغاز می‌شوند. این سوره را به طور اختصار «كهـ»می‌نامند، و مکی است. دارای 98 و یا 99 آیه است که رقم اول صحیح و مشهور است. تعداد کلمات این سوره 972 و تعداد حروف آن 3935 حرف است. به ترتیب مصحف نوزدهمین و به ترتیب نزول چهل و چهارمین سوره قرآن است. از نظر حجم پنجمین سوره از سوره‌های مثانی است. نسبتا متوسط و کمتر از نیم جزء قرآن است. از سوره‌های دارای سوگند است که در آیه 68 با سوگند به پروردگار بر مسأله «حشر»(معاد) تاکید می‌کند.  

مضامین اصلی این سوره داستان حضرت مریم(س)، ولادت حضرت عیسی(ع) و سخن گفتن او در گهواره و شهادت او بر طهارت و پاکدامنی مادر است و داستان دو پیامبر بزرگ خدا(زکریا و فرزندش یحیی) و اشاره‌ای به داستان حضرت ابراهیم(ع) و تنزیه خداوند از فرزنده و شریک، بیان وحدانیت خدا، و شرح شمه‌ای از احوال قیامت از مضامین این سوره است. <ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج 2، ص 1242</ref>