سوره انبیاء: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه ۸۷ و ۸۸ این سوره در رکعت اول [[نماز غفیله]] بعد از [[سوره حمد]] خوانده می‌شود و اشاره به داستان [[حضرت یونس(ع)]] دارد. برخی عبارت «فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَیهِ» را از زبان یونس، چنین ترجمه کرده‌اند که آن حضرت گمان می‌کرد خداوند بر او قدرت ندارد؛ {{یادداشت| فولادوند آیه را این گونه ترجمه کرده:و «ذوالنون» را [ياد كن‌] آنگاه كه خشمگين رفت و پنداشت كه ما هرگز بر او قدرتى نداريم، تا در [دل‌] تاريكي ها ندا درداد كه: «معبودى جز تو نيست، منزّهى تو، راستى كه من از ستمكاران بودم.» }}در حالی‌که این گمان با منزلت و معرفت [[پیامبران]] در تعارض است و ترجمه صحیح آن به نظر علمای [[شیعه]] و [[اهل‌سنت]] این است که آن حضرت گمان کرد که خداوند بر او تنگ نمی‌گیرد.<ref>سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۳۳۲-۳۳۳؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۹۶.</ref> در روایتی نیز در تفسیر کشاف از [[عبدالله بن عباس |ابن عباس]] است  که [[معاویة بن ابی‌سفیان| معاویه ]] نیز  می پنداشته که (لن نقدر علیه ) به معنای این است که یونس گمان می کرده خداوند بر او قدرت ندارد و از این که پیامبری چنین گمانی داشته باشد تعجب کرده و ابن عباس نیز برایش توضیح داده که منظور از (لن نقدر علیه) سخت گرفتن است.  <ref>الزمخشري، الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل، ج۳، ص۱۳۲.</ref> اساتید اخلاق و عرفان بر تأثیر [[ذکر]] «لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَک إِنِّی کنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ» در آیه ۸۷، معروف به [[ذکر یونسیه]] تأکید دارند و مداومت بر آن را در هر حال راه‌گشای سالک می‌دانند.<ref>شیروانی، برنامه سیر و سلوک در نامه‌های سالکان، ۱۳۸۶ش، ص۲۲۵؛ مظاهری، سیر و سلوک، ۱۳۸۹ش، ص۱۱۴.</ref>