محمد بن عمر کشی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابوعمرو، محمد بن عمر بن عبدالعزیز، ملقّب به «کشی» است. او منسوب به کشّ (شهری در ماوراءالنهر نزدیک به نخشب و مشهور به سبز) است.<ref>«کش»، لغت‌نامه دهخدا</ref> این منطقه امروزه در جنوب [[ازبکستان]] واقع است.

در نیمه اول [[قرن چهارم هجری]]، همزمان با [[کلینی]] می‌زیسته و در بسیاری از اساتید و شاگردان، با وی شریک بوده است.<ref>اختیار معرفه الرجال، مقدمه، ص۴</ref>

درگذشت او را حدود ۳۴۰ق ثبت کرده‌اند.<ref>حسینی دشتی، معارف و معاریف، ج۸، ص۵۱۶؛ به نقل از تنقیح المقال و اعلام زرکلی.</ref>

منابع [[رجال|رجالی]] شیعه، کشی را فردی [[ثقه]]، آگاه به اخبار و رجال و دارای علم فراوان دانسته، ولی در عین حال تاکید کرده‌اند که او از راویان ضعیف نیز روایت کرده است.<ref>الفهرست، طوسی، ص۱۴۱؛ رجال شیخ طوسی، ص۴۹۷خلاصه الاقوال، حلی، ص۱۴۶؛ رجال نجاشی، ص۳۷۲، همگی به نقل از منتهی المقال، ابوعلی حائری، ج۶، ص۱۴۴</ref>

رجالیان در بیان مذهب کشی، عباراتی همچون: «حسن الاعتقاد» و «مستقیم المذهب» را به کار برده‌اند که بیانگر [[شیعه]] بودن اوست.<ref>الفهرست، طوسی، ص۱۴۱؛ رجال شیخ طوسی، ص۴۹۷خلاصه الاقوال، حلی، ص۱۴۶ همگی به نقل از منتهی المقال، ابوعلی حائری، ج۶، ص۱۴۴</ref>

نجاشی گفته است: کشی در خانه عیاشی که محل رفت و آمد شیعیان بود، درس آموخت.<ref>رجال نجاشی، ص۳۷۲، به نقل از منتهی المقال، ابوعلی حائری، ج۶، ص۱۴۴</ref>

تنها از [[عیاشی]] به عنوان استاد کشی یاد شده<ref>رجال نجاشی، ص۳۷۲؛ رجال شیخ طوسی، ص۴۹۷خلاصه الاقوال، حلی، ص۱۴۶ همگی به نقل از منتهی المقال، ابوعلی حائری، ج۶، ص۱۴۴</ref> و از دیگر اساتید او نامی به میان نیامده ولی می‌توان برخی از مشایخی که کشی از آنها روایت کرده، جزو اساتید او به شمار آورد. برخی از آنان که نام‌شان در خود رجال کشی آمده، عبارتند از:

وی نویسنده کتاب «''معرفة الناقلین عن الائمة الصادقین''» است که شامل رجال [[شیعه]] و غیر شیعه بوده است. [[شیخ طوسی]] آن را خلاصه کرده و آن را «[[اختیار معرفة الرجال]]» نامیده است. امروزه فقط همین خلاصه موجود است و کتاب اصلی در دست نیست.<ref>الامین، اعیان الشیعة، ج۱۰، صص ۲۷-۲۸.</ref>